Breek je vrij, juni 2016
Ik loop naar buiten, het gebouw achter me latend waar ik drie dagen lang van 9 tot 23 uur met in aanvang wildvreemde mensen heb doorgebracht. Zojuist nam ik afscheid van vrienden met welgemeende big hugs. De glimlach op mijn gezicht lijkt vastgeplakt. Edwin Selij is voor nu even mijn held.
Mijn van het dansen bezwete lijf verwelkomt de buitenlucht en ik kijk met mijn glimlach omhoog. Gulzig adem ik de koele lucht in. Ik zit in een soort bel, in een soort staat van nog niet goed weten wat ik voel. Goed voelt het sowieso, heel erg goed zelfs. Vanmorgen dacht ik dat ik vanavond met heimwee afscheid zou gaan nemen. Maar nu voel ik dat het goed is. Het is klaar. Ik heb fantastische mensen leren kennen waarmee ik 3 dagen intens heb beleefd. Dagen waarin ik talloze waardevolle inzichten heb geleerd, vastgeroeste patronen in mijzelf heb getackeld, en innerlijke conflicten heb kunnen ontleden en kunnen oplossen. En dat voelt zo verschrikkelijk lekker dat het lijkt of ik een paar kilo lichter over wolken loop en ik kijk grinnikend naar de toch echt gewone klinkers in de straat. Mijn auto staat op een parkeerterrein waar de rust van de nacht al overheerst. Ik gooi mijn tas achterin, klim achter het stuur en open het dak. Ik wil buitenlucht ruiken voelen en proeven en genieten van het half uur rijden met de wind door mijn haren. Ik laat de radio uit. In mij raast de muziek nog rond, al die nummers waarop wij uitzinnig dansten, bewogen, sprongen en zoveel plezier hadden. Ik dacht dat ik kapot zou zijn na dit seminar, gevloerd en een paar dagen zou moeten bijkomen. Niets is minder waar; ik voel me heel erg blij, vol met energie om aan de slag te gaan met alles wat ik heb geleerd en nieuwe doelen die zich voor mij hebben uitgestippeld en waarvan het besluit al achter mij ligt. Ik ben echt een ander mens geworden.
Geïnspireerd geraakt? Meer weten? Ga naar: breekjevrij.nl
Waar de wil is kan alles!
Met een high energy big hug van Manon!
