Een positieve boodschap
Als ex-borstkanker- patiënt valt mij op dat de vele berichtjes die over kanker gaan, veelal dramatische beelden weergeven van en over de ziekte, gruwelijke behandelingen, en de vaak negatieve gevolgen op zowel fysiek als mentaal gebied. Kaarsjes worden doorgegeven voor een ieder die met kanker te maken heeft (gehad). Prachtige oprechte betuigingen die iedere verzender meent en iedere ontvanger dik verdient. Hoe goed bedoelt het ook allemaal is, ik heb hier steevast dubbele gevoelens bij: Waar zijn de positieve berichten met hoop?!?
Velen in mijn omgeving weten dat ik mijn eigenwijze behandelweg heb gekozen. Ik heb naast amputatie een behandeling gekozen welke mijn immuunsysteem heeft versterkt in plaats van het te verzwakken met chemotherapie.
Ik merk altijd weer dat er naast bewondering voor mijn andere dan reguliere keuze, er een ‘stiltegebied' is met zwijgende en afkeurende buitenstaanders. Alsof ik op onverantwoordelijke manier ben omgegaan met mijn lichaam en het slechts puur mazzel is dat ik er gezond door heen ben geglipt.
Mijn aller- grootste wens is dat dit ‘stiltegebied' open wordt gegooid. Puur omdat we allemaal, ongeacht hoe we over behandeling denken, maar 1 gelijkluidende wens hebben: deze ziekte overwinnen.
Ik heb er lang over nagedacht, als tegenhanger van voorbijkomende foto`s met een schrijnend kankerverhaal, een foto van mijn gezonde krachtige en geamputeerde lijf te plaatsen. Ik heb het uiteindelijk niet gedaan daar mijn dierbaren bijna smeekten: 'Doe het niet, Het maakt je zo kwetsbaar!"
Mijn lijf draagt een zichtbaar stukje geschiedenis met zich mee, zoals rimpels in een gezicht. Daar schaam ik mij niet voor. Ik bezoek zo nu en dan de sauna, een enkele keer het naaktstrand. Omdat ik dat fijn vind en tegelijkertijd om het enorme taboe te doorbreken.
Ik ben super blij met mijn borstloze, sterke en gezonde lijf, en mijn lief vind me nog steeds mooi. Mijn gezin is de tijd dat ik kanker had al bijna vergeten omdat ik geen lichamelijke lijdensweg heb willen en hoeven doorstaan. Zij hebben me altijd gesteund, ervan overtuigd dat ik kies wat goed voor mij is, en daarmee ook voor hen. Ik ben niet dom, niet onverantwoordelijk. Waar ik anders in ben, is dat ik mijn ogen niet sluit voor andere, dan met de farmacie verstrengelde reguliere behandelingen.
Ik wil naast al de beladen berichtjes die voorbijkomen over kanker, ook zo graag een positieve boodschap zijn. Kanker is lang niet altijd het einde van je leven, hoeft geen periode te worden waarin je in malaise leeft en waarin alles en iedereen om je heen wordt meegesleurd. Ik ben niet zielig, mijn relatie is top, en mijn kinderen zijn supertrots op hun moeder die, door de reguliere tegenwerking helaas zonder professionele begeleiding, haar eigen weg heeft gekozen.
De enige manier om kanker te overwinnen is de koppen bij elkaar steken en alle kennis die er is, alle ontdekkingen die er worden gedaan, samen te laten vloeien. Zodat alles de kans krijgt op de reguliere wetenschappelijke manier te worden onderzocht en de juiste manier van genezing te vinden.
Ik ben al een heel aantal jaren kankervrij door alle informatie die ik heb gevonden toe te passen. En deze kennis wil ik heel graag delen met vrouwen (en mannen) die net als ik openstaan voor andere manieren van genezing dan de gebaande paden. Omdat ik het fantastisch zou vinden een kleine radar te kunnen zijn om positieve hoop te creëren en om te zetten in eigen wijsheid en kracht! Lees er meer over op Vitaliteitsweek Eigen-Wijsheid
Met liefs van Manon
