2. Modern of gestoord?

2005

Mijn zoon hield zich er totaal niet mee bezig. Zijn zussen wel. Ik was een moderne doch ook ietwat gestoorde moeder. 

Dat ik gestoord was merkte ik aan hun gedrag als we samen kleding gingen kopen. Bij alles wat ik leuk voor hen vond en uit het rek omhoog trok kreeg ik een blik toegeworpen alsof ik uit de oertijd stamde.  

En modern omdat ik als 1 vd weinige moeders een mobieltje had, ik redelijk met de computer overweg kon, en omdat ik strings droeg. En eerlijk toegegeven: aan dit laatste had ik erg moeten wennen. Maar nu droeg ik ze met zoveel flair dat ik niet begreep ooit grote onderbroeken te hebben gedragen. Ik maakte me nooit meer druk om in mijn billen snijdende randjes, of om een opwaartse druk in de vleespartij in mijn achterste regionen.  

Ik had nog een aantal boxershorts maar die waren voor de dagen dat de maandelijkse lasten té schrijnend waren. En voor de bezoekjes aan mijn osteopaat.

Want wanneer er door een lichaamskenner op allerlei manieren aan je benen wordt getrokken, en je het gevoel hebt dat je intiemste delen open en bloot liggen, wil je overal zijn behalve ter plekke.

Bij mijn tweede afspraak aan deze heer griste ik mijn charmantste boxer van de achterbank van de auto. Alarmbellen rinkelden. Mijn ogen signaleerden een fractie eerder dan mijn bovenkamer kon bevatten een grote roestbruine vlek die de wasmachine er niet uit had gekregen.

Ik keek op mijn horloge. Ik had nog precies tien minuten. Met gierende banden reed ik naar het winkelcentrum om de hoek. Daar zag ik een Blokker, een groenteboer, een slager, een supermarkt, een recordshop en helemaal aan het eind, een lingeriezaak.

Met een mannelijke verkoper.

Om iets van begrip op te wekken voor dit typisch vrouwen probleem vertelde ik over mijn dilemma. En of hij nog een voordelige slip of boxer voor mij had. De man knikte begripvol.  

Met het schaamrood op mijn kaken lag ik even later op de tafel van de osteopaat. Met mijn intieme delen zedelijk bedekt door de enige betaalbare onderbroek uit de lingeriezaak: Een veel te grote witte ouderwetse directoire.

Hardnekkig negeerde ik de blik in de ogen van de osteopaat. Zo’n blik met een verborgen minzame glimlach waar maar één gedachte in kon schuilen:

‘Een vrouw op die leeftijd met zo`n onderbroek? Die is gestoord!’

Met liefs van Manon.