Zoals ze naar elkaar keken, elkaar aanraakten, omgeven door een lichtgevend aureool…..

Ik krijg regelmatig de vraag hoe het nu met mij gaat. Bijna 14 jaar nadat borstkanker mij over-kwam….

Net voor de supermarkt kom ik haar tegen. Haar grijze krullen, haar zachtheid die me lijkt op te tillen…..

Ik lees het versje op de kaart en proef de woorden die me in een tijdmachine zetten. Naar het moment dat ik de kersverse moeder was met al mijn idealen ze hun wereld te laten ontdekken....

Ze is nog jong, een meisje nog. Lastig haar leeftijd in te schatten maar ik denk niet ouder dan twintig.

Hihi dat is dus weer zo’n beer die ik heb leren te omzeilen op deze manier. Want dit medium waar je nu op zit, werkt niet bepaald mee met het verspreiden van waarheidsbronnen.

Ik kijk om me heen en zie alle ellende een verlengstuk zijn van ons gedrag. Gedrag wat ons door externe slimmerds is aangeleerd...

En stel je voor dat de bullebak zich net in dat kleine stukje sloot daar ophield! De bullebak die in de sloten woonde en kinderen pakte als je te dichtbij de slootkant kwam...

Als kind had ik niets met geschiedenis. In ieder geval niet met jaartallen en koningen en keizers en veldslagen....

Als we wegrijden kijk ik achterom. Waar de oude dame van 81 op haar rug op het bankje ligt met haar benen in haar nek...

We willen het beiden niet maar het gebeurt toch. Ik wrijf met mijn hand haar wang droog, zij doet het zelfde bij mij. Lachend door onze tranen.....

Het leven geeft en het leven neemt. En in dat besef geniet ik intens van het Brammetje in kerstsfeer brengen voor zijn gasten, terwijl Ruud nog een houtje op de kachel gooit….

Wat maakt nou dat ik hier zo blij van ben en wat nog zo lang na blijft hangen, vraag ik mijzelf af? Ik glimlach...

Wist je dat de inname van vitamine C bij verkoudheid en griep ontzettend ondersteund en je veel sneller door de malaise heen helpt?

Toen we een overtuigend aloë plant believer een kop kokend water over zijn been zagen gieten, gelijk daarna afblussend met pure Aloë Vera gel (First) was ook ik flabber gasted!

Stel je nou voor dat het repeterende item in mijn leven waar ik niet vanaf lijk te komen terwijl ik er zo mijn best voor doe, helemaal niet van mij is?

Die vrouwen energie waarin ieders kwetsbaarheid omarmd wordt en oké is. Alles mag er zijn, je bent oké zoals je bent...

Na het afgelopen jaar van meerdere culturen te hebben mogen genieten, voel ik in alle vezels van mijn lijf het thuisgevoel als we door Alkmaar lopen..

Een jonge knaap begroet ons vriendelijk met een dorps accent. We stellen ons voor met een handdruk (we zijn tenslotte buren;) die ferm beantwoord wordt.

Vochtige warmte, luidkeelse beweeglijke mensen, palmbomen, chaotisch verkeer, en natuuuurlijk het overweldigende moment dat ik Roos weer in mijn armen sluit...

Ik kan gewoon niet geloven dat een tumor erop uit is ons te doden. Net als de brandweer altijd bij de brand aanwezig is om te blussen, denk ik dat een tumor een oplossing van je lijf is voor een onderliggend probleem....

Ik zou willen dat ik boven mijzelf uit kon stijgen en kip en klaar zou kunnen spreken zonder dat emoties me verkeerde dingen laten zeggen, of me sprakeloos maken, of me verkeerd begrepen achterlaten omdat ook de ander met emoties kampt...

Zeker is het niet altijd gemakkelijk geweest maar ja wie verwacht dat het mooiste leven zomaar aan komt waaien, die heeft (nog) niet door hoe het leven werkt....

Hoe kan het toch? Dat ik me altijd zo verheug op mijn verjaardag, het als een feestje ervaar, en ik het liefst alle dierbare familie en vrienden om me heen heb op deze dag, en nu dus echt helemaal niet?

In mijn tijd uit de zorg spoelden we open wonden steevast met waterstofperoxide. Een efficiënte manier om bacteriën te doden en de wond te genezen.

Angst vertroebelt. Angst legt een deken over je intuïtie en gezond verstand. Zolang je in angst zit vind je nooit je eigen weg. De weg die bij jou past. De weg die goed voelt voor jou....

Ik kijk naar de jongen zijn trieste gezicht terwijl hij daar zo eenzaam staat. Ik heb hem al jaren niet gezien en jeetje wat een mooie jongen is het geworden....

Een van de items die ik mijn kinderen probeer mee te geven is hun relatie met geld onder de loep te nemen...

Veel van mijn collega’s vinden mij te kritisch en vertellen me dat ik gewoon moet vertrouwen op wat overheid en RIVM zeggen. Ik ben echter zelf verantwoordelijk, zeker als het de veiligheid van mijn patiënten betreft...

In hoeverre moeten we door het stof om eigen trauma’s en demonen te overwinnen? Hebben we hiervoor (bijvoorbeeld paddenstoelen-) trips nodig of kan het ook zonder die middelen?

Heel eerlijk? Ik snapte er de eerste keer dat ik erover hoorde geen ene sikkepit van. Waar hadden ze het over? Weer zo’n Ko (M) plot ding? En wat een ingewikkelde materie, mijn brein haakte meteen af.

Ook als je minder te besteden hebt dan zijn er gelukkig mogelijkheden te over om op een goede en verantwoorde manier te detoxen...

Met grote rode letters stond er; MOORDENAAR! Voor iedereen zichtbaar.....

De boswachter vertelt over welk blaadje bij welke boom hoort, over eekhoorntjes en wat ze eten, en ze mogen hem allerlei vragen stellen. I-pads en computers worden er helemaal niet gebruikt en schooltelevisie bewust buiten de school gehouden...

Je kwam het weggetje inrijden en via een houten bruggetje en eigen stuk grasveld daar stond ons huisje. Er stonden er vier maar ieder had zijn eigen bruggetje en grond omringd met bomen...

Ons lichaam heeft goede vetten nodig, we hebben zink nodig als transport middel, koper om ijzer te kunnen binden en koper heeft daarvoor weer voldoende zink en vitamines nodig (even in Jip en Janneke uitgelegd;).....

Ik had het best een beetje (veel) moeilijk gisteren bij het afscheid nemen van de jongelui...

Alarmbellen rinkelen. En ja hoor. Waar vele vakantiegangers de aankomende zomer mee te maken gaan krijgen gebeurt ons nu; BELANGRIJK: JE VLUCHT IS GEANNULEERD……….

Ik heb het helemaal zelf gedaan. Mijn kinderen geleerd; #leefjemooisteleven, kansen met twee handen aan te pakken, ook als die eventuele grenzen voorbij gaan....

De knoop van spanning in mijn maag wordt groter en groter tot ik met een klein stemmetje antwoord....

Ik zie in mijn verbeelding hoe ze in automatisme haar schouders optrekt als ze gelaten zegt; ‘Dat is nou eenmaal ons protocol mevrouw.’

Mijn hartslag komt weer tot rust terwijl ik me concentreer op het geluid van de nachtegalen......

Ooit van elkaar gehouden, ooit het bed met elkaar gedeeld, samen kinderen gekregen waar ieder voor zich zielsveel van houdt.....

De pijnappelklier is een van de grootste geheimen die voor ons verborgen is. Het geheim is niet dat de klier bestaat, het geheim is zijn functie.

Marry stond bij haar bed met het dringende verzoek de steen die in het laatje zat weg te doen. ‘Hij moet weg mam. Weg uit je huis want hij is ook voor jou niet goed.’

Ben je op zoek naar een goede deo zonder rotzooi, en je hebt geen zin het zelf te maken? Kies bewust.

Ik reis door de tijd en zie het bruidje over pakweg 30 jaar deze foto bekijkend. Hoe is hun pad gezamenlijk verlopen? Zal het geluk hen hebben vergezeld?

Ferm klonk haar stem toen ze vol overtuiging zei; ‘Mam, ik ga echt nooit vegetarisch worden!’

‘Heilige Antonius lieve vrind, zorg dat ik het boek nu vind’.