Vochtige warmte, luidkeelse beweeglijke mensen, palmbomen, chaotisch verkeer, en natuuuurlijk het overweldigende moment dat ik Roos weer in mijn armen sluit...

Ik kan gewoon niet geloven dat een tumor erop uit is ons te doden. Net als de brandweer altijd bij de brand aanwezig is om te blussen, denk ik dat een tumor een oplossing van je lijf is voor een onderliggend probleem....

Ik zou willen dat ik boven mijzelf uit kon stijgen en kip en klaar zou kunnen spreken zonder dat emoties me verkeerde dingen laten zeggen, of me sprakeloos maken, of me verkeerd begrepen achterlaten omdat ook de ander met emoties kampt...

Zeker is het niet altijd gemakkelijk geweest maar ja wie verwacht dat het mooiste leven zomaar aan komt waaien, die heeft (nog) niet door hoe het leven werkt....

Hoe kan het toch? Dat ik me altijd zo verheug op mijn verjaardag, het als een feestje ervaar, en ik het liefst alle dierbare familie en vrienden om me heen heb op deze dag, en nu dus echt helemaal niet?

In mijn tijd uit de zorg spoelden we open wonden steevast met waterstofperoxide. Een efficiënte manier om bacteriën te doden en de wond te genezen.

Angst vertroebelt. Angst legt een deken over je intuïtie en gezond verstand. Zolang je in angst zit vind je nooit je eigen weg. De weg die bij jou past. De weg die goed voelt voor jou....

Ik kijk naar de jongen zijn trieste gezicht terwijl hij daar zo eenzaam staat. Ik heb hem al jaren niet gezien en jeetje wat een mooie jongen is het geworden....

Een van de items die ik mijn kinderen probeer mee te geven is hun relatie met geld onder de loep te nemen...

Veel van mijn collega’s vinden mij te kritisch en vertellen me dat ik gewoon moet vertrouwen op wat overheid en RIVM zeggen. Ik ben echter zelf verantwoordelijk, zeker als het de veiligheid van mijn patiënten betreft...

In hoeverre moeten we door het stof om eigen trauma’s en demonen te overwinnen? Hebben we hiervoor (bijvoorbeeld paddenstoelen-) trips nodig of kan het ook zonder die middelen?

Heel eerlijk? Ik snapte er de eerste keer dat ik erover hoorde geen ene sikkepit van. Waar hadden ze het over? Weer zo’n Ko (M) plot ding? En wat een ingewikkelde materie, mijn brein haakte meteen af.

Ook als je minder te besteden hebt dan zijn er gelukkig mogelijkheden te over om op een goede en verantwoorde manier te detoxen...

Met grote rode letters stond er; MOORDENAAR! Voor iedereen zichtbaar.....

De boswachter vertelt over welk blaadje bij welke boom hoort, over eekhoorntjes en wat ze eten, en ze mogen hem allerlei vragen stellen. I-pads en computers worden er helemaal niet gebruikt en schooltelevisie bewust buiten de school gehouden...

Je kwam het weggetje inrijden en via een houten bruggetje en eigen stuk grasveld daar stond ons huisje. Er stonden er vier maar ieder had zijn eigen bruggetje en grond omringd met bomen...

Ons lichaam heeft goede vetten nodig, we hebben zink nodig als transport middel, koper om ijzer te kunnen binden en koper heeft daarvoor weer voldoende zink en vitamines nodig (even in Jip en Janneke uitgelegd;).....

Ik had het best een beetje (veel) moeilijk gisteren bij het afscheid nemen van de jongelui...

Alarmbellen rinkelen. En ja hoor. Waar vele vakantiegangers de aankomende zomer mee te maken gaan krijgen gebeurt ons nu; BELANGRIJK: JE VLUCHT IS GEANNULEERD……….

Ik heb het helemaal zelf gedaan. Mijn kinderen geleerd; #leefjemooisteleven, kansen met twee handen aan te pakken, ook als die eventuele grenzen voorbij gaan....

De knoop van spanning in mijn maag wordt groter en groter tot ik met een klein stemmetje antwoord....

Ik zie in mijn verbeelding hoe ze in automatisme haar schouders optrekt als ze gelaten zegt; ‘Dat is nou eenmaal ons protocol mevrouw.’

Mijn hartslag komt weer tot rust terwijl ik me concentreer op het geluid van de nachtegalen......

Ooit van elkaar gehouden, ooit het bed met elkaar gedeeld, samen kinderen gekregen waar ieder voor zich zielsveel van houdt.....

De pijnappelklier is een van de grootste geheimen die voor ons verborgen is. Het geheim is niet dat de klier bestaat, het geheim is zijn functie.

Marry stond bij haar bed met het dringende verzoek de steen die in het laatje zat weg te doen. ‘Hij moet weg mam. Weg uit je huis want hij is ook voor jou niet goed.’

Ben je op zoek naar een goede deo zonder rotzooi, en je hebt geen zin het zelf te maken? Kies bewust.

Ik reis door de tijd en zie het bruidje over pakweg 30 jaar deze foto bekijkend. Hoe is hun pad gezamenlijk verlopen? Zal het geluk hen hebben vergezeld?

Ferm klonk haar stem toen ze vol overtuiging zei; ‘Mam, ik ga echt nooit vegetarisch worden!’

‘Heilige Antonius lieve vrind, zorg dat ik het boek nu vind’.

Wat het ook was ik had er mee te dealen en het deed pijn.

‘Oma,’ vraagt Fiene? ‘Waarom staan de bomen hier in het water?

Zodra hij weg is voel ik hoe het ‘diepe gat gevoel’ toch nog genieperig op de loer ligt. Maar daar doen we niet meer aan.

Soms wordt je zo warm in je hart dat je ter plekke smelt!

Wat een tijd. Op maandag het bleekveld vol met witte luiers en de was aan de lijnen te wapperen....

En dan ineens sta je ergens waar je helemaal niet wil zijn. Ervaar je pijnlijk en helder dat het leven niet maakbaar is en je in een B film bent beland….

Dan zaten we met zijn allen in de volgepropte gondel waarin regelmatig werd geniest en geproest waarop we allemaal luid 'Proost' riepen om aan het einde van de ski dag hutje mutje op elkaar te dansen en te borrelen...

Alleen omdat ik alle kanten had gezien kon ik een keuze maken welke weg ik zou gaan volgen. Ik voel zoveel overeenkomsten met wat er nu gebeurt dat het werkelijk als een déjà vu voelt...

Ik bekijk tevreden het resultaat van mijn inspanningen en neem een slok van de rode wijn uit het mooie glas wat voor me staat. Het leven is goed en ik geniet intens van ons heerlijke sfeervolle huis.....

Ik kijk naar de kristal voor mijn raam. Met zijn vele uitgeslepen facetten ronddraaiend in de werveling van het moment.....

Ben je soms ook zo moe? Dat past natuurlijk wel een beetje bij deze tijd, oktober-herfst- de blaadjes die van de bomen vallen. De natuur maakt zich op voor de winter en laat letterlijk los wat niet meekan en niet meer dient.

Het bos, waar oma al zo lang niet was geweest deed meer dan zijn best te betoveren. De geur van herfst, de serene rust en stilte en de majestueuze bomen waren op zich al een feestje om daar te zijn.

Verwachtingsvol tuurde ik naar dat magische moment dat de pastoor de deurtjes van goud zou openen. Zou ik dit keer eindelijk een glimp op kunnen vangen van het lichaam van Jezus Christus?

Ze moest ergens in deze hoek liggen waar stokoude met mos begroeide grafstenen puntig en scheef uit de aarde staken. Nadat mijn ogen vele namen hadden gelezen stond ik ineens stokstijf stil. Hier lag ze. Verstilt en versteent....

Zou het toeval zijn geweest? Of zou Chalet Xieje zijn nieuwe eigenaar zelf hebben uitgezocht?

In deze Corona tijd lijkt het of iedereen zichzelf verloren is. Waar zijn de armen om ons heen?

Waar hou jij je aan vast in moeilijker tijden?

Wie kies jij als je zou mogen kiezen om mee om te gaan, wist je dat zorgvuldigheid in deze bepaalt wie jij wordt?