Leef je mooiste leven
19 sept 2022
Een zondagse overdenking terwijl ik regelmatig vanuit mijn boek over de bergen staar. Waar grijze wolken de lucht sieren en de lage sneeuwgrens duidelijk zichtbaar is. Het uitzicht wat altijd in beweging is en altijd adembenemend.
Het maakt deel uit van mijn
#leefjemooisteleven wat ik al een hele poos leef.
Ik volg Michael Pilarczyk nu zo’n 4 jaar en onbewust volg ik al heel lang de regels op die hiervoor van toepassing zijn. Waar ik me pas echt bewust van ben geworden sinds ik Edwin Selij en Michael en vele andere voorbeelden van kaliber volg.
Een paar kernwaarden die mijn leven lang al voorop staan zijn vrijheid, onafhankelijkheid, rechtvaardigheid, en eerlijkheid.
Al jong verzette ik me tegen de onvoorspelbare stemmingen en buien van mijn vader. Hij hield van ons, hij werkte hard voor ons, en ik heb altijd zijn liefde gevoeld tussen zijn woedeaanvallen door. Ik heb mijn gevoelens van frustratie en boosheid naar hem dan ook door de jaren heen kunnen ombuigen naar warmte en begrip.
We zijn tenslotte allemaal tot op zekere hoogte slachtoffer van onze opvoeding, mijn vader net zo goed als ik, en mijn kinderen weer net zo goed als die van hen.
Ik denk dat als we allemaal zouden proberen een betere versie van onze ouders te worden (zonder oordeel naar hen) door van hen te leren en wat we wel of niet mee willen nemen, we die betere versie ook daadwerkelijk kunnen worden.
Wat ik aan positiefs heb mee genomen is mijn sterke gevoel voor rechtvaardigheid. De onrechtvaardigheid van zijn stemmingen en woede, het ontwikkelde naast het aanvoelen van anderen ook een soort oerkracht in mijn binnenste.
Me uitspreken als ik het als onrechtvaardig voel, voor mijzelf kiezen, een open mind houden omdat niets is wat het lijkt te zijn.
Dat alles heeft me zeker gebracht tot waar ik nu sta en waar ik nu ben. Zeker niet altijd gemakkelijk geweest maar ja wie verwacht dat het mooiste leven zomaar aan komt waaien, die heeft (nog) niet door hoe het leven werkt.
Zo, ik ga weer even lezen in mijn boek. Op een plek die deel uitmaakt van mijn #leefjemooisteleven, waar ik ontzettend dankbaar voor ben.
Een mooie zondag,
Manon.
Een zondagse overdenking terwijl ik regelmatig vanuit mijn boek over de bergen staar. Waar grijze wolken de lucht sieren en de lage sneeuwgrens duidelijk zichtbaar is. Het uitzicht wat altijd in beweging is en altijd adembenemend.
Het maakt deel uit van mijn
#leefjemooisteleven wat ik al een hele poos leef.
Ik volg Michael Pilarczyk nu zo’n 4 jaar en onbewust volg ik al heel lang de regels op die hiervoor van toepassing zijn. Waar ik me pas echt bewust van ben geworden sinds ik Edwin Selij en Michael en vele andere voorbeelden van kaliber volg.
Een paar kernwaarden die mijn leven lang al voorop staan zijn vrijheid, onafhankelijkheid, rechtvaardigheid, en eerlijkheid.
Al jong verzette ik me tegen de onvoorspelbare stemmingen en buien van mijn vader. Hij hield van ons, hij werkte hard voor ons, en ik heb altijd zijn liefde gevoeld tussen zijn woedeaanvallen door. Ik heb mijn gevoelens van frustratie en boosheid naar hem dan ook door de jaren heen kunnen ombuigen naar warmte en begrip.
We zijn tenslotte allemaal tot op zekere hoogte slachtoffer van onze opvoeding, mijn vader net zo goed als ik, en mijn kinderen weer net zo goed als die van hen.
Ik denk dat als we allemaal zouden proberen een betere versie van onze ouders te worden (zonder oordeel naar hen) door van hen te leren en wat we wel of niet mee willen nemen, we die betere versie ook daadwerkelijk kunnen worden.
Wat ik aan positiefs heb mee genomen is mijn sterke gevoel voor rechtvaardigheid. De onrechtvaardigheid van zijn stemmingen en woede, het ontwikkelde naast het aanvoelen van anderen ook een soort oerkracht in mijn binnenste.
Me uitspreken als ik het als onrechtvaardig voel, voor mijzelf kiezen, een open mind houden omdat niets is wat het lijkt te zijn.
Dat alles heeft me zeker gebracht tot waar ik nu sta en waar ik nu ben. Zeker niet altijd gemakkelijk geweest maar ja wie verwacht dat het mooiste leven zomaar aan komt waaien, die heeft (nog) niet door hoe het leven werkt.
Zo, ik ga weer even lezen in mijn boek. Op een plek die deel uitmaakt van mijn #leefjemooisteleven, waar ik ontzettend dankbaar voor ben.
Een mooie zondag,
Manon.