Ik wens de wereld mooier dan mooi....

25 mei 2021

Ik laat mijn billen zakken, midden in een groot weiland bezaaid met bloemen. Pluizenbollen springen en waaien mijn kant op. Ik sluit mijn ogen en wens de wereld mooier dan mooi.

Ik kijk om me heen. Naar de bonte schakering van de boterbloem, de zonnige paardebloemen, de lieftallige madelief, het fluitenkruid, de lila pinksterbloem en de margriet. En her en der de verdwaalde klaproos. Bijtjes zoemen door de bloemen zich tegoed doende aan al dat lekkernij. En krekels zingen hun luidste lied.
Wat is het weer heerlijk om hier te zijn, in Oostenrijk bij Chalet Brammetje. Met een negatieve test zijn we de grensovergang gepasseerd, om nu grenzeloos te genieten.

De wandelschoenen hebben we zojuist dichtgeknoopt om vanuit Chalet Brammetje in de benenwagen te stappen; De ‘Sonnenwanderung’ staat op een wegwijzer langs de kant van de weg. Vanuit het Chalet loop je zo de berg af, langs Gasthof Geisl, om de geurende weilanden te doorkruisen.

Je hebt ze vast wel eens gezien; die mooi verzorgde groene weiden tegen de hellingen aangeplakt. Waarvan we al zo vaak tegen elkaar hebben gezegd; wat een respect voor de boeren die vaak met de voltallige familie hun grassen maaien.

En ja in die weilanden zijn we nu, groeiend en bloeiend voordat er weer hooi voor de winter van wordt gemaakt. Groepjes bomen en stromende beekjes passerend en het roepende bankje met uitzicht niet kunnen weerstaand. Althans Ruud niet. Ik zit er een stukje naast, met mijn billen in dat grote prachtige veldboeket. Aarden, de natuur opsnuiven en alle bloemen en insecten van dichtbij bewonderen.
Het zijn spannende tijden voor ons geweest. De Oostenrijkse verhuur die stil kwam te liggen en de daaruit voortvloeiende stappen die we hebben moeten zetten. Soms moet je vooruitkijken waar het koffiedik kijken is. Scenario’s laten passeren en de gevolgen daarvan onder ogen zien. Wikken en wegen en een besluit nemen, ongeacht en niet wetend wat de toekomst gaat brengen.

We hebben ons juweeltje Chalet Xieje verkocht. En hoe de verkoop verliep is echt het verhalen waard.

Geloof je in toeval? Of hebben ‘toevalligheden’ een betekenis?

Al vrij in het begin van de lockdown in 2020, hadden wij sterk het gevoel dat dit niet maar een maand of een half jaar zou duren. Ik kon er soms gewoonweg niet bij; de hele wereld deed mee! Ik vond het eng, ja echt eng. Niet vanwege het v-i-rus wat ronddwaalde. Met mijn para-medische achtergrond en mijn opgedane kennis over gezond oud worden weet ik maar al te goed dat deze v-tjes bij ons bestaan horen. We kunnen helemaal niet zonder, het is ons immuunsysteem wat we moeten koesteren om de complexheid en gevolgen in balans te houden. Nee daar was ik niet bang voor. Maar dat dit veel langer ging duren dan men ons voorhield, daar waren we van overtuigd. En daar raakten we best even van in paniek. Geen inkomen, hoge financiële verplichtingen (uitstel is nog geen afstel) en reserves waar we heus even mee vooruit konden maar als dit echt lang ging duren?

We informeerden twee van onze kinderen over onze zorg. Een mogelijkheid was om Chalet Xieje te verkopen. Ik weet nog dat we op die dag onze zorgen even kwijt moesten, de cabrio pakten en zijn gaan rijden. Richting Noordwijk, langs de kust, onze neus achterna. Het waaide en was kil maar de zon scheen. Met de kap open en de wind door onze haren lieten we los. In Noordwijk dronken we koffie die we zelf meehadden en keerden de auto om terug te gaan.

Op dat moment belde onze zoon uit Londen. “Mam! Ruud! Willen jullie echt Xieje verkopen? Nee!” Ruud reed een willekeurige straat in Noordwijk in en parkeerde aan de kant van de weg. Een straat met prachtige villa’s.
Na Ruben zijn eerste reactie begreep hij ons goed. Wel maande hij ons niet uit emotie te handelen. En grappig genoeg waren we zelf ook al tot dat besef gekomen. Een goede ondernemer handelt niet uit paniek maar uit een goed overdacht besluit. Alle voors en tegens afwegend.

We eindigden het telefoongesprek en keken om ons heen. Naar de vrijstaande villa’s in de straat. Naar het huis waar we voor geparkeerd stonden. Wat een mooie plek om te wonen. Toch wel opgelucht reden we naar huis. We konden ons voorlopig redden met onze reserves en we zouden het goed in de gaten houden.

In januari van dit jaar, 2021, maakten we opnieuw de balans. De hele winter hadden we niet verhuurd, nergens recht op tegemoetkoming, een hypotheek die ons aanstaarde en onze reserves waren drastisch geslonken.

Het werd tijd om te handelen.

En zoals zo vaak met belangrijke beslissingen liepen Ruud en ik tegelijkertijd met die gedachte. We spraken het uit naar elkaar en het besluit was genomen. Welk huis zouden we te koop zetten? Chalet Xieje, wisten we eensgezind.

We maakten een verkooplink op onze site, plaatsten een advertentie bij Marktplaats en deelden het bericht op LinkedIn. Op vrijdag 29 januari 2021. Het werd een druk weekend door de vele serieuze reacties en vragen. Wat was Chalet Xieje geliefd! Vijf dagen later op 3 februari, terwijl ik bij mijn moeder koffie dronk, ging mijn telefoon; Ruud. “We hebben een serieus bod!”

Alles ging aan het rollen en zo’n twee weken later zaten Ruud en ik bij de koper aan de keukentafel om van alles door te spreken.

In Noordwijk, in de straat waar we het jaar daarvoor het gesprek met onze zoon hadden gevoerd om Chalet Xieje misschien te verkopen, precies voor hun huis. Het klikte meteen.

Wat een toeval! Of toch niet? Hadden we misschien signalen afgegeven die werden opgepikt door de bewoners die al jaren in Konigsleiten kwamen skiën en voor Chalet Xieje hadden gestaan met droom; een chalet als Chalet Xieje in eigendom?

Nee ik geloof niet in toeval, nooit gedaan en dit bevestigt het wederom. Chalet Xieje heeft zijn nieuwe bewoners eigenhandig uitgekozen. Zij zijn net zo blij met dit juweeltje als wij, en zij zetten het voort in onze geest; met heel veel liefde.
Voor ons voelt het meer dan goed. We hebben onze vele en dierbare herinneringen ingepakt en meegenomen. En
dat zijn er zo verschrikkelijk veel dat we er voor altijd op kunnen teren.

Tezamen met al die mooie en dierbare herinneringen hebben we ook weer financiële ruimte en rust in ons hoofd. Hoe blij we daarmee zijn bevestigt ons gevoel van nu. Het zijn de pijlers van ons bestaan, samen met een goede gezondheid.

Ik sta op uit het weiland en wrijf over mijn gat. Het gras laat een waas van vocht achter op mijn broek. Ruud en ik lopen weer verder en kijken elkaar tevreden aan. We voelen ons echt blij en opgelucht. Soms dwingen omstandigheden je tot stappen die ineens nieuwe perspectieven biedt. Van de nood een deugd maken. Wat ben ik blij dat wij daar als een sterk team zo goed in zijn.

Ik pluk nog snel een pluizenbol uit het weiland, pak Ruud zijn hand vast en blaas;

Ik wens de wereld mooier dan mooier dan mooier dan mooi... 

Naar Chalet Brammetje