Ik hou van de zee
3 juli 2022
Zo lig ik aan de rand van de grote oceaan bij Portugal, en zo loop ik in de vroege morgenstond aan onze eigen vertrouwde kustlijn.
De westenwind is stevig, de zon schijn warm op mijn lijf. Ik rits mijn vest los en loop stevig door in het rulle zand. De golven rollen met witte koppen het strand op en nemen een schat aan schelpen mee.
Ik hou van de zee. In mijn jeugd vierden we jaren lang vakantie in Schoorl en als het qua weer maar even kon fietsten we alle dagen naar het strand. Het oranje rode windscherm met bollen werd opgetuigd en daar lagen wij, vaste prik.
We logeerden dan in een zomerhuisje van houthandel Eecen (waar mijn moeder werkte) aan de Bobbeleweg. Een houten chaletje met een heuse veranda. Ons gezin van 8 paste er precies in. Het had 2 slaapkamertjes met ieder 2 2-persoons stapelbedden. Je kwam het weggetje inrijden en via een houten bruggetje en eigen stuk grasveld daar stond ons huisje. Er stonden er vier maar ieder had zijn eigen bruggetje en grond omringd met bomen.
De eerste jaren kreeg mijn moeder een week voor de vakantie aanbrak een grote houten kist aangeleverd. Daar konden alle vakantie spullen in. We mochten ons daar nooit mee bemoeien want mama had haar eigen schema en tempo en lijstje. Op de dag van vertrek zat hij tot de nek toe gevuld en werden we opgehaald door de grote Eecen hout wagen. De kist werd erop gehesen, 8 fietsen, en wij kinderen. Ik vond het allemaal even prachtig en spannend!
Eenmaal gesetteld aan de Bobbeleweg maakte mijn vader een douche achter het huisje. Gordijnen werden gemonteerd, een emmer met een steelpan neergezet en de douche was klaar voor gebruik. Hoe eenvoudig kan het leven zijn.
Heerlijk die herinneringen terwijl ik de frisse zeelucht diep inadem. Een visser wenst me een goedemorgen welk door het geluid van de golven wordt overstemd. Op een paar vroege joggers en de visser na is het nog rustig. In stille afwachting van weer een mooie nieuwe dag.
Een hele mooie zondag,
Manon.
Zo lig ik aan de rand van de grote oceaan bij Portugal, en zo loop ik in de vroege morgenstond aan onze eigen vertrouwde kustlijn.
De westenwind is stevig, de zon schijn warm op mijn lijf. Ik rits mijn vest los en loop stevig door in het rulle zand. De golven rollen met witte koppen het strand op en nemen een schat aan schelpen mee.
Ik hou van de zee. In mijn jeugd vierden we jaren lang vakantie in Schoorl en als het qua weer maar even kon fietsten we alle dagen naar het strand. Het oranje rode windscherm met bollen werd opgetuigd en daar lagen wij, vaste prik.
We logeerden dan in een zomerhuisje van houthandel Eecen (waar mijn moeder werkte) aan de Bobbeleweg. Een houten chaletje met een heuse veranda. Ons gezin van 8 paste er precies in. Het had 2 slaapkamertjes met ieder 2 2-persoons stapelbedden. Je kwam het weggetje inrijden en via een houten bruggetje en eigen stuk grasveld daar stond ons huisje. Er stonden er vier maar ieder had zijn eigen bruggetje en grond omringd met bomen.
De eerste jaren kreeg mijn moeder een week voor de vakantie aanbrak een grote houten kist aangeleverd. Daar konden alle vakantie spullen in. We mochten ons daar nooit mee bemoeien want mama had haar eigen schema en tempo en lijstje. Op de dag van vertrek zat hij tot de nek toe gevuld en werden we opgehaald door de grote Eecen hout wagen. De kist werd erop gehesen, 8 fietsen, en wij kinderen. Ik vond het allemaal even prachtig en spannend!
Eenmaal gesetteld aan de Bobbeleweg maakte mijn vader een douche achter het huisje. Gordijnen werden gemonteerd, een emmer met een steelpan neergezet en de douche was klaar voor gebruik. Hoe eenvoudig kan het leven zijn.
Heerlijk die herinneringen terwijl ik de frisse zeelucht diep inadem. Een visser wenst me een goedemorgen welk door het geluid van de golven wordt overstemd. Op een paar vroege joggers en de visser na is het nog rustig. In stille afwachting van weer een mooie nieuwe dag.
Een hele mooie zondag,
Manon.