Overpeinzing

Ik denk dat het ons allemaal wel duidelijk is hoe belangrijk de innerlijke rust is om ons staande te houden in deze hectische tijd. Normaal al maar nu in deze tijd wordt nog meer duidelijk hoe moeilijk het ook is. De een wordt in deze tijd geraakt in zijn portemonnee, de ander in zijn innerlijk kompas wat door heftige rukwinden constant uit balans wordt gebracht. Weer een ander heeft te maken met allebei. En blijf dan maar eens in innerlijke rust met jezelf.

Gemakkelijk praten toch? Want hoe doe je dat?

Ik probeer als ik uit balans ben altijd maar weer om dicht bij mezelf te blijven. En het is zo fijn dat me dit steeds sneller en beter lukt.

Waar ik vroeger dacht dat ik raar was en naïef en veel te gevoelig, weet ik nu dat dit onderdeel uitmaakt van mijn innerlijk kompas. Waar ik hartstikke blij en ook trots op ben.

Ik denk en voel dan misschien 'anders' (ik noem het nu liever 'zuiverder')  maar waar ik dit voorheen als barrière en strijd en zwakheid in mijzelf zag, omarm ik dit nu als een van mijn krachtige eigenschappen.

Steeds gemakkelijker maak ik me los van oude overtuigingen en patronen waardoor ik me veel sterker en krachtiger voel. Ja ik voel me heel verdrietig als ik iemand waar ik veel van hou in spagaat zie worstelen. Beïnvloed door verschillende mensen ideeën en richtingen.

Het doet me pijn om die worsteling te zien, tegelijkertijd wetend dat ik dit moet loslaten in respect en liefde. Het loslaten is mijn proces, de worsteling in spagaat het proces van die dierbare.

Steeds meer mensen die op mijn lijn voelen en denken kruisen mijn pad. Niet dat we allemaal dezelfde mening of gedachte hebben, maar de openheid naar elkaar toe en naar de wereld in verbinding, maakt dat ik me daar echt geborgen en geliefd bij voel. Geen starheid van blijven hangen in oude denkwijzen maar kunnen toegeven dat het anders kan zijn dan gedacht. Niet na papegaaien wat in praatprogramma’s en nieuws wordt gezegd maar zelf onderzoek doen. Niet iemand proberen in een overtuiging mee te krijgen maar luisteren en gewoon een keertje zwijgen.

Dat is wat bij mij past, waar ik mee resoneer, dat ben ik...

Ja er is heel wat verdeeldheid om ons heen en ik ben bang dat die nog veel groter gaat worden. Misschien krijgen we straks twee werelden. Waarbij families en vrienden nog meer uiteen gaan vallen. Met alle verdriet en pijn en verharding door verlies en emotie. Die kloof is nu al goed zichtbaar.

Om in deze zware storm niet omver te worden geblazen probeer ik me vooral te plaatsen in de kern. Daar waar de rust en de stilte is. Ik probeer conflict en desnoods contact te vermijden. Ik volg bewust inspirerende mensen, ga om met gelijk denkenden en volg het jaarprogramma Master your mindset, waar ik vooral veel met innerlijk en persoonlijk inzicht aan het werk ben. Met en door inspirerende mensen goede vragen leren stellen aan mijzelf. Best een klus om daar duidelijk antwoord op te krijgen. Maar zo goed om een beeld te krijgen van waar ik sta en waar ik naartoe wil. Ook mijn lief doet volop mee en het is zo fijn om dit samen te doen en om nog dichter naar elkaar te groeien dan waar we al stonden.

Voorlopig bevalt het me prima hier; in het oog van de storm waar de kalmte zijn werk doet. Natuurlijk hou ik goed in de gaten hoe de orkaan zich gedraagt en naar welke kant hij afbuigt. En ik zie ontzettend uit naar de dag dat ik mijn hoofd weer boven de stilte uit mag steken om te mogen en kunnen herbouwen aan een mooie toekomst. Met en bij mensen bij wie ik me gezien weet, en volledig mezelf mag en kan zijn.

Tenslotte: Wees zorgvuldig in met wie je omgaat. Je wordt het gemiddelde van de zeven mensen met wie je het meeste omgaat.....

Met liefs van Manon