Familie liefde
‘Mam! Denk je dat oma het leuk vind om een mooie foto- shoot te maken? Van onze vier vrouwen generatie? Dat zou ik zo gaaf vinden!’, vroeg mijn oudste dochter Kristel een paar weken geleden.
Ze zag het plaatje al helemaal voor zich. In het bos met als thema herfst en in beweging.
Ze informeerde bij een fotografe uit Groningen die prachtige thema foto`s maakte. Waar wel een enorm prijskaartje aanhing en waar we met oma van 91 naar toe moesten rijden want ze fotografeerde bij haar op locatie.
Ze informeerde bij een fotografe uit Groningen die prachtige thema foto`s maakte. Waar wel een enorm prijskaartje aanhing en waar we met oma van 91 naar toe moesten rijden want ze fotografeerde bij haar op locatie.
'Maar Kris,' opperde ik. 'Kunnen we dat niet zelf?'
'Ja mam daar dacht ik ook al aan. Dan vragen we Roos (haar zus en mijn jongste dochter) ook mee.'
Kristel stuurde me een vision-board met ideeën en haar enthousiasme stak ook mijn vuurtje aan. We overlegden met oma en die verheugde zich enorm op een dagje met haar dochter en kleindochters en achterkleindochter.
De locatie was logistiek even zoeken. Waar konden we gemakkelijk komen met de auto zodat oma niet zover hoefde te lopen? ‘En ja oma neem je rollator maar mee dan kan je zitten als het je te gek wordt.’
Het Heilooërbos kwam er uiteindelijk het beste uit. En zo togen we samen met oma en de zusjes, en Fiene met broertje Guus , en de rollator van oma op weg. Ik zette iedereen zo ver mogelijk af bij het bospad en reed zelf terug om te auto te parkeren. toen ik terugkwam sjokten we samen door lanen met zachte bodems van blad.
Het bos, waar oma al zo lang niet was geweest deed meer dan zijn best te betoveren. Oma kwam in de ban van zijn magie en genoot zichtbaar. De herfst en het vallende blad zorgde voor prachtige mooie achtergronden. De geur van herfst, de serene rust en stilte en de majestueuze bomen waren op zich al een feestje om daar te zijn.
Kristel schoot al lopend voort het ene na het andere plaatje en bij een boom vroegen we een voorbijganger om een plaatje van ons allen. Zij wees ons op een plek waar ze net voorbijgekomen was als de juiste plek voor het doel van de foto’s.
Oma zette de rollator aan de kant en klom over onder het blad verborgen takken en stronken met haar stok in de ene hand en mij aan de andere arm stevig vast. Uiteindelijk gooide ze de stok aan de kant en bewoog uitbundig met ons mee om deze geweldige foto in de perfecte move te krijgen.
Wat was het een fantastische dag;)
Met liefs van Manon.
Met liefs van Manon.
