The end of mijn motor tijd
16 juni 2022
Hij is verkocht.
Mijn fijne mooie motor waar ik in mijn motor tijd met veel plezier op heb gereden.
Met motor vrienden zijn we menig weekend naar Duitsland, Zuid-Limburg, de Belgische Ardennen gereden, en twee keer een Alpen tocht gemaakt vanaf Nederland door Frankrijk- Zwitserland- Oostenrijk-Duitsland met Ruud samen.
De laatste jaren echter stond hij stil te staan, naast die van Ruud, in de garage bij Chalet Brammetje. Hoog in de Alpen om als we daar waren mooie tochten mee te gaan rijden.
In theorie een fantastisch goed idee maar in de praktijk ging het ietsje anders.
Wat Ruud van nature heeft, heb ik gewoon niet. Een ingebouwde voertuigen-knop. Al heeft hij een jaar niet gereden dan nog pakt hij het op alsof het gisteren was. Hij denkt bijvoorbeeld 's morgens; ik kan wel gaan motor rijden vandaag! De knop gaat op aan, zijn ogen gaan glanzen en het enthousiasme viert hoogtij.
Bij mij gaat dat ietsepietsie anders. Ik heb een jaar of zo niet gereden en we zijn in Chalet Brammetje. Bij het ontwaken roept Ruud enthousiast terwijl hij de zon ziet opkomen;’ Een mooie dag om motor te rijden!’
In mijn hoofd poppen direct allerlei gedachten en beelden op welke met elkaar in conclaaf gaan. -Oh jee dan moet ik die steile berg af! -Met die haarspeldbochten! -Ik heb een jaar niet gereden kan ik het nog wel?! -Ik kan niet eens even mijn bochten oefenen want ik word meteen in het diepe gegooid! -Ik kan dit niet!
En de knoop van spanning in mijn maag wordt groter en groter tot ik met een klein stemmetje antwoord; ‘Het is ook heel mooi weer om te fietsen Ruud! Hoeven we dat warme pak niet aan, de helmen niet op….’
Nou ja kortom; Net als vliegen en autorijden en fietsen, je verleert het heus niet maar je moet het wel regelmatig blijven doen. En dat deed ik dus niet meer. Dus namen we het gezamenlijke besluit ze van de hand te doen.
Het afgelopen voorjaar zijn de motoren weer naar Nederland gekomen om verkocht te worden. Die van Ruud moet nog iets aan gebeuren voor hij in de verkoop komt, die van mij is verkocht. Aan ontzettend leuke mensen waarmee we een dikke klik hadden en niet mee uitgepraat raakten. Vandaag belde Rick nog om te vertellen hoe blij hij is dat hij de nieuwe eigenaar is. Voor hem is het iedere dag een feestje.
Ik ben blij dat mijn motor weer een dankbare eigenaar heeft en dat ik terug mag kijken op fantastische motor- tochten!
Een mooie dag,
Manon
Hij is verkocht.
Mijn fijne mooie motor waar ik in mijn motor tijd met veel plezier op heb gereden.
Met motor vrienden zijn we menig weekend naar Duitsland, Zuid-Limburg, de Belgische Ardennen gereden, en twee keer een Alpen tocht gemaakt vanaf Nederland door Frankrijk- Zwitserland- Oostenrijk-Duitsland met Ruud samen.
De laatste jaren echter stond hij stil te staan, naast die van Ruud, in de garage bij Chalet Brammetje. Hoog in de Alpen om als we daar waren mooie tochten mee te gaan rijden.
In theorie een fantastisch goed idee maar in de praktijk ging het ietsje anders.
Wat Ruud van nature heeft, heb ik gewoon niet. Een ingebouwde voertuigen-knop. Al heeft hij een jaar niet gereden dan nog pakt hij het op alsof het gisteren was. Hij denkt bijvoorbeeld 's morgens; ik kan wel gaan motor rijden vandaag! De knop gaat op aan, zijn ogen gaan glanzen en het enthousiasme viert hoogtij.
Bij mij gaat dat ietsepietsie anders. Ik heb een jaar of zo niet gereden en we zijn in Chalet Brammetje. Bij het ontwaken roept Ruud enthousiast terwijl hij de zon ziet opkomen;’ Een mooie dag om motor te rijden!’
In mijn hoofd poppen direct allerlei gedachten en beelden op welke met elkaar in conclaaf gaan. -Oh jee dan moet ik die steile berg af! -Met die haarspeldbochten! -Ik heb een jaar niet gereden kan ik het nog wel?! -Ik kan niet eens even mijn bochten oefenen want ik word meteen in het diepe gegooid! -Ik kan dit niet!
En de knoop van spanning in mijn maag wordt groter en groter tot ik met een klein stemmetje antwoord; ‘Het is ook heel mooi weer om te fietsen Ruud! Hoeven we dat warme pak niet aan, de helmen niet op….’
Nou ja kortom; Net als vliegen en autorijden en fietsen, je verleert het heus niet maar je moet het wel regelmatig blijven doen. En dat deed ik dus niet meer. Dus namen we het gezamenlijke besluit ze van de hand te doen.
Het afgelopen voorjaar zijn de motoren weer naar Nederland gekomen om verkocht te worden. Die van Ruud moet nog iets aan gebeuren voor hij in de verkoop komt, die van mij is verkocht. Aan ontzettend leuke mensen waarmee we een dikke klik hadden en niet mee uitgepraat raakten. Vandaag belde Rick nog om te vertellen hoe blij hij is dat hij de nieuwe eigenaar is. Voor hem is het iedere dag een feestje.
Ik ben blij dat mijn motor weer een dankbare eigenaar heeft en dat ik terug mag kijken op fantastische motor- tochten!
Een mooie dag,
Manon