Reizende gedachten door tijd en plaats
26 april 2022
Zittend aan het water, met daarin twinkelingen als sterren, staat aan de overkant een bruidspaar. Jong en stralend, met op de achtergrond de Waagtoren, kijkend in de camera van de fotograaf. De laatste zonnestralen van de dag zet het stel in een baan van licht. Het symbool als pad van een gezamenlijke toekomst.
Wachtend op Ruud en een biologisch patatje (wat dat biologisch in dit geval dan ook inhoudt:) bekijk en mijmer ik verder. Ik reis door de tijd en zie het bruidje over pakweg 30 jaar deze foto bekijkend. Hoe is hun pad gezamenlijk verlopen? Zal het geluk hen hebben vergezeld? Of zal net als bij mij het trouw fotoalbum een plekje in de kast krijgen als ‘uit mijn vorig leven’?
Ik zend ze in gedachten een heleboel licht en liefde en geluk op hun pad.
Ik keer weer terug in het nu en richt mijn blik weer op het fonkelende water. In mijn denken een bruggetje makend wat me weer in tijd verplaatst. Nu naar eerder op de dag naar het interview dat we vandaag luisterden tussen Jorn en Karen Hamaker. Godsamme wat een wijsheid huist er in deze vrouw. Geschiedenis, astrologie, de psyche en nog veel meer komen naadloos samen. Zo mooi uitgelegd en neergezet, zoveel stukjes vallend op hun plek. Sommige items zijn voor mij vrij nieuw. Maar door de rustige manier van uitleggen ook weer zo verklaarbaar hoe ons denken en doen is gevormd door eeuwen lange patronen en overtuigingen.
Dit interview werd opgenomen in het prachtige kerkje waar wij vrijdagavond waren en ik in gedachten heen schiet. Wat een feestje was dat. Voor we de spreker zouden aanhoren schoven we aan tafel bij gelijkgestemden. De aansluiting was er direct. Op tafel verscheen er een heerlijk biologisch en vegetarische maaltijd. Alle ingrediënten uit eigen tuin en van eigen makelarij. Het toetje was een vlaflip en geserveerd in een grote fles met flessenlikker en schaaltjes om zelf te vullen. Nostalgie ten top.
Na de maaltijd stapten we binnendoor het kerkje in waar de voorste banken voor ons gereserveerd waren. Wij namen plaats op rij 4 met naast mij een stel jonge mensen waar ik mee in zo’n fijn gesprek raakte. En wat heet dan toeval dat we maar 2 dorpen uit elkaar woonden!
Isa Kriens en Jorn Luka leidden de avond in op hun eigen unieke manier waarbij de spreker Brecht Arnaert werd aangekondigd. En ja Brecht. Het afgelopen jaar hing ik al aan zijn lippen en hem hier live mee te maken was geweldig. De inhoud van de lezing was dit keer behoorlijk filosofisch over de tijd waarin wij nu leven.
Wachtend op dat bankje aan het water vieren al die door tijd en plaats reizende gedachten hoogtij en wat voel ik me intens dankbaar. Met alle nieuwe kennis die ik opdoe van de vele geweldige vrouwen en mannen van wie ik 2 jaar geleden nog nooit had gehoord en welke nu zoveel met ons delen.
Ik ril en bemerk dat de zon waarin ik zat, achter de Waagtoren is verdwenen. Ruud komt aanlopen met twee zakken patat. Ik sta op en samen lopen we een stukje terug naar een stenen trappetje in de zon, waar we het ons heerlijk laten smaken en ons laven in de warmte van de luwte en laatste stralen.
Met liefs van Manon :)
Zittend aan het water, met daarin twinkelingen als sterren, staat aan de overkant een bruidspaar. Jong en stralend, met op de achtergrond de Waagtoren, kijkend in de camera van de fotograaf. De laatste zonnestralen van de dag zet het stel in een baan van licht. Het symbool als pad van een gezamenlijke toekomst.
Wachtend op Ruud en een biologisch patatje (wat dat biologisch in dit geval dan ook inhoudt:) bekijk en mijmer ik verder. Ik reis door de tijd en zie het bruidje over pakweg 30 jaar deze foto bekijkend. Hoe is hun pad gezamenlijk verlopen? Zal het geluk hen hebben vergezeld? Of zal net als bij mij het trouw fotoalbum een plekje in de kast krijgen als ‘uit mijn vorig leven’?
Ik zend ze in gedachten een heleboel licht en liefde en geluk op hun pad.
Ik keer weer terug in het nu en richt mijn blik weer op het fonkelende water. In mijn denken een bruggetje makend wat me weer in tijd verplaatst. Nu naar eerder op de dag naar het interview dat we vandaag luisterden tussen Jorn en Karen Hamaker. Godsamme wat een wijsheid huist er in deze vrouw. Geschiedenis, astrologie, de psyche en nog veel meer komen naadloos samen. Zo mooi uitgelegd en neergezet, zoveel stukjes vallend op hun plek. Sommige items zijn voor mij vrij nieuw. Maar door de rustige manier van uitleggen ook weer zo verklaarbaar hoe ons denken en doen is gevormd door eeuwen lange patronen en overtuigingen.
Dit interview werd opgenomen in het prachtige kerkje waar wij vrijdagavond waren en ik in gedachten heen schiet. Wat een feestje was dat. Voor we de spreker zouden aanhoren schoven we aan tafel bij gelijkgestemden. De aansluiting was er direct. Op tafel verscheen er een heerlijk biologisch en vegetarische maaltijd. Alle ingrediënten uit eigen tuin en van eigen makelarij. Het toetje was een vlaflip en geserveerd in een grote fles met flessenlikker en schaaltjes om zelf te vullen. Nostalgie ten top.
Na de maaltijd stapten we binnendoor het kerkje in waar de voorste banken voor ons gereserveerd waren. Wij namen plaats op rij 4 met naast mij een stel jonge mensen waar ik mee in zo’n fijn gesprek raakte. En wat heet dan toeval dat we maar 2 dorpen uit elkaar woonden!
Isa Kriens en Jorn Luka leidden de avond in op hun eigen unieke manier waarbij de spreker Brecht Arnaert werd aangekondigd. En ja Brecht. Het afgelopen jaar hing ik al aan zijn lippen en hem hier live mee te maken was geweldig. De inhoud van de lezing was dit keer behoorlijk filosofisch over de tijd waarin wij nu leven.
Wachtend op dat bankje aan het water vieren al die door tijd en plaats reizende gedachten hoogtij en wat voel ik me intens dankbaar. Met alle nieuwe kennis die ik opdoe van de vele geweldige vrouwen en mannen van wie ik 2 jaar geleden nog nooit had gehoord en welke nu zoveel met ons delen.
Ik ril en bemerk dat de zon waarin ik zat, achter de Waagtoren is verdwenen. Ruud komt aanlopen met twee zakken patat. Ik sta op en samen lopen we een stukje terug naar een stenen trappetje in de zon, waar we het ons heerlijk laten smaken en ons laven in de warmte van de luwte en laatste stralen.
Met liefs van Manon :)