Is er een andere manier voor het behandelen van kanker
27 oktober 2022
Mijn telefoon piept, een bestelling van een door mij geschreven boekje komt binnen. Mijn boekje geschreven als eigenwijsheid handleiding. Een handleiding waarin ik alle info heb verzameld met een stuk visie en verhalen van mijzelf uit de tijd tijdens en na borstkanker. Info waar ik veel aan had en waar ik rust van kreeg in een tijd die veel onrust bracht.
Er zijn vele vrouwen die bij het horen van de diagnose en reguliere advies, twijfelen aan het volgen van de protocollen.
Voor deze vrouwen heb ik dit boekje geschreven. Geef ik aan dat en welke manieren er zijn, die veel minder desastreus voor je immuunsysteem zijn. Ik ben overtuigd van een diepe intelligentie in ons, en een weten dat we veel meer zelf kunnen op een aardige manier dan iets te moeten ‘bevechten’.
Ik schrijf dus regelmatig met vrouwen die me hun technische verhaal vertellen. En dan leg ik heel eerlijk uit dat ik me (bewust) niet verdiep in de technische kant van tumoren en hun namen en nummers en eiwitten. Natuurlijk wel globaal maar voor mij heeft die verdieping aan die kant niet veel nut. Sterker nog het brengt me verder weg van mijn gevoel, van mijn onbewuste kant, van mijn kern. Dat is een bewuste keuze.
Ik volg de visie van dr. Hamer; de biologische wetten van de natuur en lichaam. Ons lichaam en de natuur is zo intelligent, ik kan gewoon niet geloven dat een tumor erop uit is ons te doden. Net als de brandweer altijd bij de brand aanwezig is om te blussen, denk ik dat een tumor een oplossing van je lijf is voor een onderliggend probleem. Je kunt je lichaam helpen door de tumor te verwijderen, dat zou ik nu ook weer doen, en daarna zou ik net als ik heb gedaan weer op de natuurlijke manier aan de slag gaan.
Het woord protocol heb ik ook echt helemaal niets mee. Een protocol is voor mij een opsomming in een narratief, waarin men iemand niet als individu ziet. Cijfers die men ten gunste of nadele van kan afronden of veranderen. In de periode dat ik een wetenschapper bijstond heb ik teveel gezien en gemerkt hoe daar mee gedraaid wordt. Ook bij mij was destijds de hormoon gevoeligheid 2, echter na een vergadering met de chirurgen (nadat ik had aangegeven geen chemo te willen) bijgesteld naar 3. Hoe dan?
Destijds heb ik daar niet goed op doorgevraagd, wat ik nu wel zou doen. Vragen en vragen op een nette vriendelijke manier brengt misschien ook iets teweeg in het hoofd van de oncoloog. Misschien wekken die vragen wel vragen bij hem op.
Ik geef nooit advies, wel stel ik heel veel vragen. Zodat men zelf de antwoorden vindt.
Een van die vragen bijvoorbeeld is: Zou je je zonder reguliere behandeling altijd angstig voelen? We weten wat angst met ons doet. Zou je met behandeling geen angst meer hebben?
Voor mijzelf weet ik met zekerheid dat als het bij mij terug zou komen, het met chemo allang was terug geweest. Dan was ik hier al niet meer geweest. Voor mij is daarom die keuze absoluut niet moeilijk.
Wat mijn antwoord altijd is of ik een alternatieve arts weet die hierin begeleidt: nee daar moet je in jouw omgeving zelf naar zoeken. Maar die zal er vast wel zijn. Besef wel dat ook zo’n arts uiterst voorzichtig moet zijn in wat hij werkelijk denkt en adviseert. Als die maar even een zwaai maakt buiten regulier hangt hij.
En vaak sluit ik af met; Angst versluierd en ontneemt je de helderheid om juiste beslissingen te nemen. Probeer dus juist in de stilte in jezelf te komen, in het vertrouwen. Daar vind je antwoorden. Dus ook als je je te onrustig voelt om te mediteren, doe het toch. Kom steeds terug naar je ademhaling. Of ga de natuur in en ga op een bankje zitten. Kijk om je heen, gebruik je zintuigen. Huil als je bang bent, schop blad weg als je boos bent. Het hoort er allemaal bij en gaat echt weer voorbij…
Heb een mooie dag,
Liefs van Manon.
Mijn telefoon piept, een bestelling van een door mij geschreven boekje komt binnen. Mijn boekje geschreven als eigenwijsheid handleiding. Een handleiding waarin ik alle info heb verzameld met een stuk visie en verhalen van mijzelf uit de tijd tijdens en na borstkanker. Info waar ik veel aan had en waar ik rust van kreeg in een tijd die veel onrust bracht.
Er zijn vele vrouwen die bij het horen van de diagnose en reguliere advies, twijfelen aan het volgen van de protocollen.
Voor deze vrouwen heb ik dit boekje geschreven. Geef ik aan dat en welke manieren er zijn, die veel minder desastreus voor je immuunsysteem zijn. Ik ben overtuigd van een diepe intelligentie in ons, en een weten dat we veel meer zelf kunnen op een aardige manier dan iets te moeten ‘bevechten’.
Ik schrijf dus regelmatig met vrouwen die me hun technische verhaal vertellen. En dan leg ik heel eerlijk uit dat ik me (bewust) niet verdiep in de technische kant van tumoren en hun namen en nummers en eiwitten. Natuurlijk wel globaal maar voor mij heeft die verdieping aan die kant niet veel nut. Sterker nog het brengt me verder weg van mijn gevoel, van mijn onbewuste kant, van mijn kern. Dat is een bewuste keuze.
Ik volg de visie van dr. Hamer; de biologische wetten van de natuur en lichaam. Ons lichaam en de natuur is zo intelligent, ik kan gewoon niet geloven dat een tumor erop uit is ons te doden. Net als de brandweer altijd bij de brand aanwezig is om te blussen, denk ik dat een tumor een oplossing van je lijf is voor een onderliggend probleem. Je kunt je lichaam helpen door de tumor te verwijderen, dat zou ik nu ook weer doen, en daarna zou ik net als ik heb gedaan weer op de natuurlijke manier aan de slag gaan.
Het woord protocol heb ik ook echt helemaal niets mee. Een protocol is voor mij een opsomming in een narratief, waarin men iemand niet als individu ziet. Cijfers die men ten gunste of nadele van kan afronden of veranderen. In de periode dat ik een wetenschapper bijstond heb ik teveel gezien en gemerkt hoe daar mee gedraaid wordt. Ook bij mij was destijds de hormoon gevoeligheid 2, echter na een vergadering met de chirurgen (nadat ik had aangegeven geen chemo te willen) bijgesteld naar 3. Hoe dan?
Destijds heb ik daar niet goed op doorgevraagd, wat ik nu wel zou doen. Vragen en vragen op een nette vriendelijke manier brengt misschien ook iets teweeg in het hoofd van de oncoloog. Misschien wekken die vragen wel vragen bij hem op.
Ik geef nooit advies, wel stel ik heel veel vragen. Zodat men zelf de antwoorden vindt.
Een van die vragen bijvoorbeeld is: Zou je je zonder reguliere behandeling altijd angstig voelen? We weten wat angst met ons doet. Zou je met behandeling geen angst meer hebben?
Voor mijzelf weet ik met zekerheid dat als het bij mij terug zou komen, het met chemo allang was terug geweest. Dan was ik hier al niet meer geweest. Voor mij is daarom die keuze absoluut niet moeilijk.
Wat mijn antwoord altijd is of ik een alternatieve arts weet die hierin begeleidt: nee daar moet je in jouw omgeving zelf naar zoeken. Maar die zal er vast wel zijn. Besef wel dat ook zo’n arts uiterst voorzichtig moet zijn in wat hij werkelijk denkt en adviseert. Als die maar even een zwaai maakt buiten regulier hangt hij.
En vaak sluit ik af met; Angst versluierd en ontneemt je de helderheid om juiste beslissingen te nemen. Probeer dus juist in de stilte in jezelf te komen, in het vertrouwen. Daar vind je antwoorden. Dus ook als je je te onrustig voelt om te mediteren, doe het toch. Kom steeds terug naar je ademhaling. Of ga de natuur in en ga op een bankje zitten. Kijk om je heen, gebruik je zintuigen. Huil als je bang bent, schop blad weg als je boos bent. Het hoort er allemaal bij en gaat echt weer voorbij…
Heb een mooie dag,
Liefs van Manon.