Rouwen om wat niet is geweest

18 november 2023

Soms denk ik terug aan wat ik heb gemist. Een soort van stil verlangen naar iets wat er niet was. Bij het zien van de gezinnen van onze kinderen, de hechtheid- verbondenheid- het plezier. Door de weeks de school en het werk en alle drukte eromheen, de weekenden in rust. Lome pyjama ochtenden, late ontbijtjes en de dagen zichzelf invullend.

Wat miste ik die weekenden in het begin van mijn scheiding. Vol schuldgevoel met alles wat ik mijn ex aandeed beloofde ik mezelf plechtig dat ik zijn vader gevoel intact zou houden. Dus besloten we in gezamenlijk overleg dat ik ze doordeweeks had en hij alle weekenden. Op vrijdagmiddag haalde mijn ex de kinderen op, om ze maandagochtend in alle vroegte voor schooltijd terug te brengen.

Zodra ik ze had uitgezwaaid pakte ik de stofzuiger om driftig de flat door te werken onderwijl mijn tranen weg boenend.

Nee ik was niet zielig, en heb nooit spijt gehad van de beslissing te kiezen voor mijzelf. Maar poeh poeh wat hing er veel aan vast.

We kennen naar alle waarschijnlijkheid allemaal situaties in ons leven die we ons anders hadden voorgesteld. Van de studie die niet doorging voor mijn moeder omdat haar moeder te jong stierf, het kind wat graag een andere vader of moeder had gehad, de ex bij wie de partner wegging, de vrouw die geen kinderen kan krijgen. Een stil verlangen blijft, altijd....

Ik las vandaag een post waarin Olivier Winants dit item beschrijft. De manier waarop raakt me tot in mijn ziel.

‘ROUWEN OM WAT NIET GEWEEST IS

Er is rouw om het verlies van wat gekend is. Om wat we bij ons hebben gedragen, waar we mee verbonden zijn geweest, wat ons verrijkt en gevoed heeft - en wat dan plots wegvalt. Dat is rouwen om Volheid. De pijn van het verlies van iets waar we deel van uit hebben gemaakt, en dat nu verdwenen is. Dit verlies is diep pijnlijk en heeft heel veel tijd nodig om te helen. Het is HARTSROUW. Maar doorheen de rouw, door het laten stromen van onze verbindingstranen, komen we steeds weer terug bij de ervaren volheid die nu in ons verankerd is. De zilte tranen is wat ons terug verbindt met de deining van het Leven in ons. In die rouw vinden we de essentie terug van wat we in de vorm verloren zijn. Het verdriet dat hier vloeit, is uiteindelijk een eerbetoon, een viering van het ervaren Leven dat nu in ons voortleeft.

En dan is er rouw om dat wat we nooit gekend hebben. Dat is rouwen op een geheel andere laag. Dat is rouwen om Leegte. Dat is rouwen om de liefde die nooit onvangen is, de koestering die onze cellen nooit ingedronken hebben, de hartsverbondenheid die we nooit geproefd hebben, de diepe relationele insluiting die we nimmer hebben ervaren. Dit is ZIELSROUW. Rouwen om een wonde die nooit dichtgroeit. Rouw om een zielsbelofte die niet is ingevuld. Het is iets dat in onze ziel blijft schroeien en waarin een eeuwige hunkering huist. De tranen die hier gehuild worden, zijn van een andere orde. Het zijn tranen die eerder de Dood dan het Leven in ons eren. Tranen die 'the hole in our Soul' verzachten.

In beide gevallen van rouw hebben we onze gemeenschap, onze Tribe, nodig.

In de Hartsrouw halen we bitterzoete herinneringen op, delen we onze dankbaarheid en zien we in elkaars glinsterende tranen al die liefde weerspiegeld voor dat wat er geweest is.

In de Zielsrouw hebben we elkaar nog harder nodig. Daar rouwen we om een diep niet-bestaan, om een eeuwige winter in ons. Op die plek buigen we onze hoofden in stille getuigenis van de verschroeiende pijn van dat wat nooit is mogen zijn. We leunen op elkaar, we houden elkaar vast. En dan, doorheen die zielsverbondenheid in onze Leegte, verschijnt er iets Heiligs, iets oerouds, archetypisch, niet van deze Wereld. Het tilt onze hoofden op, balsemt onze Zielen en in de vereniging van onze Pijn herstelt het ons basis vertrouwen in de komst van de Lente, in het Leven. Wij mensen zijn elkaars oase in de woestenij van de Pijn van dat wat we nooit gekend hebben. Het is temidden van elkaar dat we uiteindelijk de werkelijke rust vinden in de Leegte.

Geschreven door Olivier Winants