Dag 8 Challenge Een ander stuk

Dag acht 17 oktober 2023

En dan zit ik zomaar weer in een ander stukje. Mijn hiel die weer op speelt, een pijnlijke schouder en arm. Ik baal ervan. Waar ik zo graag vooruit wil word ik opnieuw gedwongen tot stilstaan.

De pijn is zo continu en heftig aanwezig dat ik uitreik naar pijnstillers. Wat ik niet snel doe maar wel als het in deze mate opkomt. Tussen twee kwaden de beste kiezen noem ik dat.

De afspraak bij de tandarts vandaag past hier ook wel in bedenk ik me als ik naar de praktijk rijdt. Gedurende een ruim half jaar voel ik af en toe een giga steek in een kies. Ik bijt op een hap, vlieg tegen het plafond van de pijn gevolgd door een zeurende pijn die langzaam weg ebt. Om bij de volgende voorzichtige hap en bijt niks meer te voelen. De tandarts kijkt en klopt en tikt en maakt foto’s maar net als een half jaar geleden voel ik niks en is er niets te zien. Maar weer aankijken dus.

Ik rij naar huis en maak pompoen soep. Ook maak ik koekjes. Troost eten. Om het dan toch een beetje verantwoordelijk te doen maak het maar zelf. Een uurtje later installeer ik mezelf voor het raam in het zonnetje. Mijn benen omhoog en boek op schoot, kop thee en geurende koekjes naast me.

De concentratie blijft uit. Het balen blijft.

Ik onderzoek mijn gedachten nog maar eens. Zijn ze van mij, van een ander, speelt het zich af in mij of ook in de wereld om me heen?

Het gaat me minder goed af vandaag. Om bij het zuivere waarnemen te komen. Ontdaan van de emotie. Steeds weer ontstaat er ruis op de lijn.

Ik geef het op. Ik zucht nog eens geïrriteerd en besluit het maar te accepteren. Me over te geven aan deze dag in de wetenschap dat er morgen een nieuwe komt. Mijn hand reikt uit naar nog een koekje…

Met liefs van Manon