Voor stilte zijn mijn filters niet goed afgesteld. Of zoals ik het ook wel omschrijf; als je onze filters vergelijkt met gordijnen dan is de een in het bezit van dikke overgordijnen en bij mij is het dunne vitrage die ook nog wel eens opwappert.....

Voordat een van de anderen maar iets kan zeggen stelt mijn schoondochter mij de wedervraag; ‘Wat vind je zelf? Waar voel jij je prettig mee? Is dit dan gerelateerd aan leeftijd voor jou?’

Op strenge toon; ja dit krijg je nou van al die schrijfsels naar buiten brengen, waarom plaats je dit allemaal en hou je het niet lekker voor jezelf? Wat heeft de buitenwereld daar nou mee nodig? Wie leest er allemaal wel niet mee......

Het gaat me minder goed af vandaag. Om bij het zuivere waarnemen te komen. Ontdaan van de emotie. Steeds weer ontstaat er ruis op de lijn....

De ene ziele- duidelijkheid brengt met deze challenge een andere juist weer op gang. In allerlei gedaanten en nuances. Niets is zwart wit namelijk, donker en licht, of liefde en boosaardigheid....

Ik loop de trap af in de helende aura- lichten van de ronddraaiende kristal voor het raam in de kamer. Mezelf toestaande dat ik me even zo mag voelen. Rust en vrede vult mijn coconnetje...