Dag 5 Challenge De bezem erdoor

13 oktober 2023

De bezem erdoor

Naar mijn moeder rijdend denk ik terug aan het korte bezoekje gisteravond van een goede vriendin. Ze loopt al een poosje met het idee om voor langere tijd met een camperbusje naar het buitenland te gaan. Haar huis verhuren of te verkopen en weg te gaan. Een andere vriendin en haar man zijn net terug van een weekje Frankrijk. Ze zijn helemaal aangegaan van de rust en de sfeer en de omgeving daar. Het enthousiasme in haar stem, de ideeën die opborrelen. Misschien wel hun huis verkopen en weg van hier. Zover is het nog lang niet maar:

Alles begint met een gedachte.

Velen van onze vrienden en kennissenkring denken na over verhuizen. Weg uit deze omgeving of weg uit Nederland. Omdat Nederland geen fijn gevoel meer geeft. Het gevoel van veiligheid en trots op ons kikkerlandje is weg en wat brengt de toekomst? Nederland als voorloper en braafste jongetje van de klas. Wie net als wij de alternatieve nieuwskanalen volgt maakt zich oprechte zorgen over wat komen gaat.

Een voor een hoor ik de plannen dus aan, huizen die al te koop staan, vrienden die al zijn verhuisd.

Met twee van onze kids wonend in het buitenland ken ik het proces wat daar voor een moeder bijhoort. Ik ben oprecht blij voor mijn kids dat ze hun harte pad volgen zonder zich druk te hoeven maken om een moeder die bij de pakken neerzit. Natuurlijk mis ik ze en natuurlijk zou ik ze het liefst op fietsafstand hebben wonen. Maar veel liever zie ik ze hun hart volgen. Zie ik hoe hun ogen stralen. Hoor ik ze trots vertellen aan vrienden dat ze zo trots zijn op hoe hun moeder daar mee omgaat.

Mijn gedachten dwalen af naar een eerder gesprek met mijn zoon. Hoe fijn het leven voor hen in Lissabon is en hoeveel gelijkgestemde vrienden zij daar inmiddels kennen. Met gelijkgestemd bedoel ik hardwerkende jonge koppels met een online business. Die vanuit alle hoeken van de wereld komen om een poosje in Lissabon te leven en te werken. Wat zij vooral gemeenschappelijk bezitten is hun vrijheidsdrang en vrije gevoel. Ze wonen een poosje hier en wie weet wonen ze volgend jaar weer in een land hier ver vandaan. Ze zien het wel. Wat als vriendenkring betekent dat de vrienden waar ze nu in het weekend mee kamperen en strandfeestjes houden, vooral tijdelijke vrienden zijn. Wat ze unaniem leert niet vast te houden aan de ander maar je leven zo op te bouwen dat je vooral moet kunnen terugvallen op jezelf.

Ik leer toch zoveel van ze.

Want ja zo is het inderdaad. Ik en velen met mij zijn opgegroeid in een soort vanzelfsprekendheid dat veel bij het oude blijft. Je groeit op, gaat het huis uit, wordt moeder en uiteindelijk oma. Heel in het kort dan hè. En zie je dit in beelden of in verwachtingen dan woont alles zo’n beetje bij elkaar. Op fietsafstand zodat we een borreltje kunnen drinken en niemand de Bob hoeft te zijn met een feestje.

In ieder geval heb ik me voorheen nooit de voorstelling gemaakt dat we met zijn allen in het vliegtuig moeten kruipen om de familie bij elkaar te krijgen.

Toen gisteravond onze vriendin langskwam om iets te vertellen zette ik me al schrap. Maar daar waar ik verwachtte dat ze ook weg zou gaan vertelde ze iets heel anders. Haar plannen welke zich uitvouwen spelen zich dicht in onze buurt af.

Het blije gevoel dat opborrelde kwam recht uit mijn hart. Alsof een bescherm luikje open werd gezet en talloze feestballonnen de kamer vulden. Ik voelde me zo blij!

Pas vannacht besefte ik wat dat blije gevoel mij in werkelijkheid vertelde. Ik deed het weer. Uit bescherming naar mijzelf had ik me weer afgesloten om echt te doorvoelen. Dat de plannen en verhuizingen van zovelen, natuurlijk wel als een afscheid voelen. Dat ik dit mag voelen en het er mag zijn. Dat ik daar best even verdrietig om mag zijn. Dat daar helemaal niks mis mee is.

Dus nu ik in de auto naar mijn moeder rijd, en dit alles overdenk, voel ik eens goed in mezelf. Hoe voelt het nu? Een glimlach komt op. Het besef dat ik de weggestopte gevoelens mag aankijken en voelen, heeft ervoor gezorgd dat er opnieuw een zootje ballast is opgeruimd.

Wat heerlijk toch deze grote schoonmaak challenge…..

Met liefs van Manon