Inez

28 nov 2022

‘Hoe voelt het nu voor jou?’ vraagt Inez me, terwijl we voor de zoveelste keer met elkaar in gesprek raken.

Ik sta in de deuropening van de logeerkamer, gedoucht en aangekleed, en Inez zit op de rand van haar bed te wachten tot de badkamer vrij is. Ze kijkt me met haar bruine ogen liefdevol aan en ja, hoe voel ik me?

Meer dan goed voelt het. Alsof we elkaar al jaren kennen. Niet uitgepraat rakend. Meteen de diepte in, boem. Heerlijk vind ik dit.

Die vrouwen energie waarin ieders kwetsbaarheid omarmd wordt en oké is. Alles mag er zijn, je bent oké zoals je bent.

Met bij ons tweetjes Mary’s overlijden als startpunt van onze verbinding. Het eerste verdriet om haar dood via de telefoon, en momenteel veelal via onze beider schrijfsels waardoor we elkaar hebben leren kennen zonder elkaar te hebben gezien.

We praten over Mary, hoe onze levens verweven raakten, raken zijwegen aan en diep verborgen gevoelens die je niet met alleman deelt.

Bijzonder en dierbaar en heerlijk vertrouwd.

Door de ontmoeting gaat er van alles stromen. Ideeën, enthousiasme, blijheid. Zo mooi hoe dat werkt.

Nog een paar uurtjes en Inez gaat weer verder. Gaan we ieder verder op ons pad, met onze harten voor altijd met elkaar verweven....