Chalet Xieje
3 september 2023
Terwijl Ruud onkruid weghaalt tussen de tegels, (ik hoor het schrapertje
schrapen;) zit ik even te scrollen.
We hebben zojuist ontbeten met de Tuindeuren wijd open om de heerlijk rustige nazomerdag binnen te laten. Het gras is nog bedekt met kleine pareltjes en een spinnenweb voor het raam licht op als kristal. De koffie loopt door en de geur ervan verspreidt zich.
Straks heerlijk koffiedrinken in de tuin.
Tijdens het scrollen kom ik een herinnering tegen. En voel ik een steekje weemoed. Ik kijk nog eens goed en zie ons weer zitten. Op het houten terras bij de voordeur waar we het laatste zonnetje vingen voor hij achter de bergen verdween. Het geluid vd koeienbellen om de nek vd koeien die vrij door het dorp liepen. En in de tuin als ze de kans kregen.
Wat heb ik toch altijd ontzettend genoten van de momenten in Chalet Xieje. Echt wel ons kindje was het… Waarvan we zeker wisten dat we het nooit zouden verkopen maar zeg nooit nooit want we hebben het verkocht. Weliswaar noodgedwongen en door omstandigheden maar de dingen gaan zoals ze gaan en het is goed zoals het gaat. Destijds en ook achteraf als we erop terug kijken.
De herinneringen zijn groots en veelvuldig en ik hoef mijn ogen maar te sluiten om te reizen door tijd en plaats.
Sweet sweet memories….