Spreid je vleugels

Oktober 2022

Spreid je vleugels, prachtig kind
laat je dragen door de wind
volg je hart, je idealen
vul je dagboek met verhalen
je hebt de wereld aan je voeten
laat de mensen jou ontmoeten

Ik kijk op bij het geklepper van de brievenbus, de post valt met een plof op de mat. Ik zit al te lang achter mijn laptop dus schuif mijn stoel naar achteren, rek me uit en loop naar mijn oude praktijk. Een stapeltje post ligt slordig op de grond met bovenop een witte vierkante envelop. Ik buk, pak het stapeltje en bekijk de envelop waarop Ruud en mijn naam met de hand beschreven staan.

Ik snijd de envelop open en een geboortekaartje kijkt me aan. Een goede vriendin van onze jongste dochter heeft een dochter gekregen. Ik word bevangen met tederheid. Mijn dochter stuurde me al een foto van de kleine meid die al zo helder de wereld in staart. Waar een pasgeboren baby velen nog niet zoveel zegt gaat mijn hart er steevast van open. Die eerste zes weken, zo afhankelijk van mama, wat heb ik daar intens van genoten bij mijn drie kinderen.

Ik herken me dan ook echt niet in de bijna standaard lijkende minder opbeurende kersverse moeders ervaringen. Dat het voorbij is met de nachten waarin je slaapt, met je energie, met tijd voor jezelf, met tijd voor je relatie tot; dat je leven voorbij is.

Ik genoot van ieder moment. Van dat heerlijke zachte wezentje wat zo helemaal van mij was die eerste weken. Van mijn kraambed die eerste week met al die lieve familie en vrienden die ons kindje wilde komen bewonderen. Juist die eerste week als de kraamhulp er nog was. De kraamhulp die het bezoek na een uurtje weer wegstuurde omdat moeder en kind gingen rusten. En die me eindeloos verwende met lekkere gezonde fruitdrankjes en hapjes. Ja natuurlijk traden er wat ongemakken op als kersverse moeder maar dat gelukzalige gevoel overheerste aan alle kanten. Als ik eraan terugdenk zou ik het bij wijze van spreken zo weer overdoen;).

Ik lees het versje op de kaart en proef de woorden die me in een tijdmachine zetten. Naar het moment dat ik de kersverse moeder was met al mijn idealen ze hun wereld te laten ontdekken. Gekoppeld aan mijn wensen, mijn groei, mijn karakter en ervaring buitel ik rond naar volgende tijdfases, naar de zich vormende karakters en persoonlijkheden tot aan nu; op zichzelf staande fantastische volwassenen in en met al hun levens- processen.

Een moment dwalen mijn gedachten af naar mijn oma. Ik stond aan haar sterfbed en ze zei; ‘Mijn leven lang heb ik iedere dag geleerd, tot vandaag aan toe. Dat is waar het in het leven om gaat, leer iedere dag een les totdat je bent uitgeleerd om het leven te verlaten.”

Ik pak het kaartje weer en proef de woorden van het versje.
Ik wens de kleine meid alles toe wat hierin wordt uitgesproken. Er in stilte aan toevoegend; “Neem de tijd die je nodig hebt lief kleintje, heb de wereld lief en geniet……”

 Met liefs van Manon