4. De degens gekruist

Een aantal jaren terug las ik een column van Priscilla Tienkamp over  ‘De derde feministische golf’.

Priscilla kwam in haar schrijfsel op voor het vrouwelijk geslacht en riep dringend het vrouwvolk van nu op: ‘Blijf de degens kruisen!’

Ik heb groot respect voor Priscilla en alle vrouwen die zich blijvend inzetten voor gelijke rechten voor mannen en vrouwen. Maar als ik eerlijk naar mezelf kijk draag ik niet direct het feminisme uit. Stiekem vind ik het heerlijk om af en toe gebruik te maken van mijn vrouw-zijn. Dan verschuil ik me comfortabel in de sterke armen van mijn lief en maak dankbaar gebruik van zijn natuurlijke overwicht. Vaak is 1 telefoontje van hem al genoeg om iets voor elkaar te krijgen wat mij maar niet lukt. Ja natuuuurlijk is dit ook onuitstaanbaar zo nu en dan, maar ja, naderhand zie ik er het voordeel maar van in.  

Een vroegere vriendin van mij was altijd een trouw aanhanger van de voor zichzelf opkomende en voor zich zelf zorgende vrouw. Ze zal mij wat hebben gepushd om meer te gaan werken en aan een carrière te werken, in plaats van de paar avonden die ik dienst draaide om de rest van de tijd te kunnen zorgen voor mijn gezin. Maar ik vond dat juist heerlijk. Ik had kinderen en daar voelde ik me verantwoordelijk voor en wilde er juist zelf voor zorgen. Mijn prioriteit op dat moment was mijn gezin en de kinderen en gewoon gelukkig zijn. 

En dat heb ik nog steeds. Ik doe dingen die ik leuk vind, verdien mijn geld met wat ik leuk vind. Tijd voor mijzelf heb ik zeker nodig en dat neem ik dan ook. En ik moedig graag aan bij veel van waar Aletta Jacobs een belangrijke voorvechtster van was maar verder hou ik me veilig buiten de vechterslinie. En vind men mij daarom zwak, nou dat is dan maar zo.

Met al mijn emoties en vrouwen-dingen voel ik me gewoon heerlijk als vrouw en hou ik van het gevoel om veilig en geborgen te zijn bij de soms wat overheersende mannen om me heen. En als het moet kruis ook ik de degens, maar altijd met een glimlach. 

Met liefs van Manon