Een kermiskind

Als kind lag ik dat laatste nachtje voor het grote spektakel met de zenuwkriebels in mijn buik. Morgen zou ik weer zweven, hoog in de lucht. Zou ik weer in de Hollebollegijs stappen, vechtend met mijn zussen en broers om een plekje op de banaan. Zou ik weer smachtend voor de snoepkraam staan met zoete geuren omgeven niet wetend wat te kiezen uit al dat lekkernij. En gingen we natuuurlijk op zoek naar aanwezige tantes en ooms, die door het eerste deuntje genoeg alcohol op hadden om vrijgevig een kermiscentje te laten vloeien.

In mijn puberleeftijd won de kroeg het aan aantrekkingskracht van de attracties maar de Hollebollegijs bleef een favoriet bij mijn broer, zus en mij; met een borrel op was het nog leuker om de banaan te bemachtigen en de kunst er op te blijven zitten bracht heel wat lachsalvo`s mee.

Weer een aantal jaren later ging ik slechts nog te deunen op de maandag. Heerlijk dat ouderwetse gevoel, de geur van bier en iedereen van je jeugd en familie aanwezig op die ene plek. Eén grote reünie. 

Met zekerheid hebben we de liefde voor de kermis te danken aan mama. Haar plekje aan de bar bij de Schelvis werd door de jaren heen een gedoogde eigendomsplek en tot een jaar of wat geleden werd er onmiddellijk ruimte voor haar gemaakt door de jeugd. Samen met haar vriendin Rie werd ze meer dan onthaald. “Opzij jongens!” werd er geroepen als de bar vol zat. “De granny`s komen er aan! Ruimte maken allemaal!”

Deze tijd ligt inmiddels al een tijdje achter ons. Sinds mijn broer en zus er niet meer zijn voelde ik er een te groot gemis. Toch draaien mijn gedachten zo`n weekend altijd om dit dorpsfeest, het nostalgische gevoel vermengd met iets van heimwee. In gedachten ben ik er dan ook altijd nog een beetje bij.

Ondanks dat ik al heel wat jaren verstek laat gaan, voel ik dit jaar enorm met alle dorpsgenoten mee. Dit jaar geen kermis, net als in vele andere dorpen. De voorpret blijft uit, de spaarcentjes een jaartje in het varken, de uitbaters dicht, de teleurstelling voor iedereen groot. 

Ik hoop net als velen dat het een tijdelijke maatregel wordt en er volgend jaar weer naar uitgekeken mag worden.

Daar neem ik maar een extra borrel op, met mijn verjaardag.

Met liefs van Manon

Naar mijn site