Dat er overal liefde mag zijn
Ik ben met mijn dochter op bliksembezoek bij een lieve oude dame en onze blik valt op een foto aan de wand. Zij danst met een oudere man en kijkt lachend naar hem op. Ze zien er beiden gelukkig uit. Kristel vraagt: "Was dit uw man?" De oudere dame knikt en kijkt net zo gelukkig als toen. "Ik wil het jullie wel vertellen maar alleen als jullie een kop koffie of thee nemen." Kristel en ik lachen om haar gevatheid ons nog even vast te houden en we zijn om.
Aan een kop thee met een schaaltje bonbons in handbereik vertelt ze over vroeger en zowel Kristel als ik hangen aan haar lippen. Op haar 18e jaar betrok zij een dienst in de huishouding bij een 15 jaar oudere man. De echtgenote van de man was geestesziek opgenomen na de dood van hun kind. Het jonge meisje kwam in dienst bij deze verdrietige man en zij hielp hem in de huishouding. In die beginjaren twijfelde zij sterk of de gevoelens die zij voelde voor de man, voortkwamen uit liefde of uit medelijden. Dus hield zij zich stil. Uiteindelijk ontaarde het in ware liefde van 2 kanten welke zij zo lang zij konden stilhielden voor de buitenwereld. Pas toen de geesteszieke echtgenote was overleden konden zij trouwen en kregen op latere leeftijd twee kinderen. Dat dit echte liefde betrof lees ik in de nog steeds stralende ogen van de oudere dame.
Ik word altijd stil in mijn lijf bij dit soort verhalen. Verhalen over liefdes en romances die niet louter uit liefde bestaan maar ook uit pijn, verdriet, twijfel en schuldgevoel. Alleen echte liefdes zijn in staat te overleven in situaties als deze. Want wat moet je liefde sterk zijn om opgewassen te zijn tegen de oordelende grote boze buitenwereld. Bij het horen van deze verhalen word ik ook altijd weer even teruggeworpen op mijzelf. Mijn romance met Ruud ging ook niet louter en alleen over rozen. Als ik terugdenk aan toen ben ik niet trots op die periode uit ons leven. Ik heb echter geen moment spijt gehad van onze keuze voor elkaar te kiezen. Wel spijt het me enorm dat die keuze mijn ex en alle betrokkenen destijds zoveel verdriet en pijn heeft gedaan. Dat kan mij nog steeds raken als ik eraan terugdenk.
Van de week bereikte mij het bericht dat de dochter en vriend van mijn vriendin na tien jaar uit elkaar zijn. Heel verdrietig voor alle betrokkenen. Heel pijnlijk ook omdat een van beiden een relatie heeft binnen de familie. Je blijft elkaar zien, en hoe ga je daar mee om? Ik vertel het aan mijn kinderen en aanhang. Na de schrik valt al snel het woord schaamteloos. Ik volg zwijgend het gesprek waarbij ik signaleer hoe zwart wit onze jeugd nog denkt en hoe snel hun oordeel is geveld.
Ik benijd de dochter en ex-vriend van mijn vriendin niets en ik wens ze beiden heel veel sterkte. Zowel de persoon die alleen verder moet als de persoon met de verboden liefde. Deze nieuwe liefde gaat een toekomst tegemoet vermengt met pijn, schaamte en verdriet. Ik wens het stel van harte dat ze ooit met stralende ogen hun liefdesverhaal mogen vertellen. Aan iemand die van alle oordeel is uitgesloten.
Met liefs van Manon.
