Emoties uit het verleden
Schrijven is voor mij een must. Omdat ik mijn soms zo chaotische gedachten ermee structureer en mijn zo nu en dan als een pingpongbal op en neer springende emoties kwijt kan. Zo ook nu weer, ik moet mijn gedachten aan iets of iemand toevertrouwen, leve het (digitale) papier!
Lang geleden schreef ik een column over de filters die wij als mens hebben om alle prikkels van buitenaf te kunnen verwerken. Als we geen filters zouden hebben worden we hard hollend en heel snel knetter gek. Ik vergeleek het destijds met gordijnen; de ene mens beschikt over dikke overgordijnen als filter en andere gevoeliger persoon zoals ik moet het doen met dunne vitrage.
Vanmorgen bij het opstaan stond mijn filter weer wagenwijd open. Mijn lief zette onwetend van wat het bij mij veroorzaakte muziek op die ik lang niet had gehoord. Al bij de eerste pianoklank werd ik overspoeld met een emotionele golf van verdriet en pijn uit het verleden.
Ik blijf me verbazen over hoe het brein dit soort prikkels herkent en ze in een fractie van een seconde in de emotie van het verleden omzet. Naast dat dit pijnlijk kan zijn is het in feite super interessant!
De afgelopen anderhalf jaar heb ik over de werking van het brein en de filters veel geleerd. Ik heb ook geleerd hoe ik een koppeling kan maken van die gevoelens van pijn en verdriet naar plezier en dankbaarheid. Voorheen kon ik de hele dag dat nare gevoel houden en aan het einde van de dag niet eens meer benoemen waarom ik die dag nou zo verdrietig was.
Ons brein is en blijft een apart ‘orgaan’. Welke heel snel weer vervalt in oude patronen en negatieve gevoelens als pijn en verdriet. Als een soort van overlevingsmechanisme.
Een van de oefeningen die ik heb geleerd is om mijn dag te beginnen met ‘primen’. Een soort hypnose-meditatie oefening waarbij je goede gevoelens en herinneringen oproept, deze positieve gevoelens in het nu brengt en overbrengt in een visualisatie in de toekomst van wat je nog zou willen bereiken. Hoe zie jij jezelf graag, wat zou je nog willen doen? Door het zo levendig mogelijk te maken maak je het voor je brein alsof het zo is. Je brein maakt namelijk geen onderscheid tussen werkelijkheid en fantasie. Waarbij de wet en de kracht van herhaling essentieel is om een positief resultaat te halen en te houden!
Ik ben heel blij dat ik weet wat ik nu weet en dat ik verschillende oefeningen heb geleerd om beter om te gaan met de momenten dat mijn brein me overvalt met gevoelens en emoties die me behoorlijk uit evenwicht kunnen brengen. Het maakt mijn leven in ieder geval een stuk plezieriger;)
Wil je meer weten over de ‘prime’ oefening waar ik mijn dag mee begin?
Binnenkort plaats ik hier een ingesproken versie.
Met liefs van Manon.