Facebook en privacy

Ik zit achter mijn pc, open mijn facebook en scrol door mijn berichten. En voor de zoveelste keer merk ik op dat ik veel minder berichten voorbij zie komen van oude facebook bekenden en vrienden dan voorheen. Komt dit door het veranderde algoritme of zijn er zovele gestopt met facebook? Zelf ben ik er nog regelmatig te vinden. Ondanks dat er van alles gaande is omtrent de privacy en gegevens en wetten die zouden worden geschonden. Om heel eerlijk te zijn hou ik me daar niet zo mee bezig. Voor mij komt er nog zoveel interessants voorbij dat ik er niet aan denk ermee te stoppen. 

Terechte kritiek?

Is al die kritiek terecht? Misschien wel. Misschien ook niet. Natuurlijk heeft niemand het recht mijn of jouw gegevens te verkopen of door te sluizen, of te publiceren, helemaal mee eens! Maar verder, je plaatst er toch alleen datgene op wat je zelf wil? En niet iets waar een ander niets mee nodig heeft?

Naïviteit

De hele discussie over privacy, met al die verschillende meningen, pfffff. Als je andermans privacy hebt geschaad door criminele praktijken dan verspeel je toch je  recht op privacy? Dat is mijn gedachte. Dus kom maar op met die camera`s en verspreid de video`s maar die het daglicht niet kunnen verdragen. Des te eerder zijn de daders opgepakt. 

En verder.... Ieder die zich ooit heeft aangemeld bij facebook weet dat iedereen jouw boodschappen kan lezen. En dat internet en google en social media tezamen, een groot big brother medium is. 
Bij aanvang was dat minder dan nu, oké, mee eens. De technieken worden steeds vernuftiger en lijken daarmee bijna op tovenarij. Als ik iets vraag aan meneer Google verschijnt ineens alles over dat onderwerp in mijn scherm, of ik nou op facebook zit of op een willekeurige verkoopsite. En ja dat is best irritant en ook best eng en geeft te denken.

Privacy en voorzichtigheid

Voor mij staat privacy hoog in het vaandel. Als iemand mij in vertrouwen neemt dan blijft het bij mij.  Ik zal nooit iets openen met andermans naam, nooit ongevraagd in andermans telefoon of agenda of dagboek kijken. Dus als ik niet wil dat iets openbaar wordt gemaakt zet ik het zeker niet op social media. We worden genoeg gewaarschuwd voorzichtig te zijn met wat te plaatsen. Dus iedereen zou moeten weten: bij social media gaan privacy en voorzichtigheid hand in hand. Zo plaats ik zelden een foto van mijn kleinkinderen, en als ik er eens eentje plaats is het een beentje, rug of achterhoofd. Ik vraag vooraf toestemming aan de personen op een foto als ik mijn vita-dag of -week promoot. Wil men niet op facebook? Daar heb ik alle respect voor en dan neem ik een foto zonder die persoon. Voor mij is dit zo logisch als dat een vogel kan vliegen.  

Wat plaats je wel?

Ik vind het heerlijk om via social media, of een tijdschrift, of een blog op een site, te lezen over herkenbare voorvallen en emoties. Emoties in iedere levensfase, problemen waar we allemaal tegenaan lopen, verdriet, boosheid, liefdes. Hoe mooi is het als we dit met elkaar willen en kunnen en mogen delen? Zonder ons te hoeven schamen, of ongemakkelijk te voelen? Juist de erkenning te krijgen, ik ben niet de enige, wat een opluchting!

Jaren geleden al schreef ik columns over alles wat het leven mij brengt. Op een internet krant en later op mijn site. Over mijn gezin met jonge kinderen en hun heerlijke puberale streken en emoties. Ik gaf iedereen een andere naam en ik vroeg toestemming als ik iets plaatste. Soms veranderde ik iets aan de tekst, of gebruikte ik een andere foto. Tot het hun goedkeuring kon dragen.

Praten of zwijgen

Sinds die tijd is er veel veranderd. In meerdere opzichten. Mijn kinderen zijn volwassen en leiden hun eigen leven. In mijn schrijfsels komen ze weinig meer voor omdat die onderwerpen te vertrouwelijk zijn en ik dit niet eens zou willen plaatsen. En als ik dat wel zou willen omdat het mij raakt? Ttsja….. Waar ik mijn kinderen heb leren praten hebben zij mij geleerd te zwijgen...;)

Mijn oude columns en nieuwe blog

En ik blijf dus gewoon lekker op facebook en plaats datgene wat ik leuk vind. En om een nieuw blog aan te kondigen en bezigheden te promoten. 

Tijdens het structureren van mijn documenten kwam ik laatst een oude column map tegen. Ik begon te lezen en was in no time geheel verdiept in het verleden. Wat was dit leuk. En wat zonde eigenlijk dat ze hier lagen te verstoffen. En dat bracht me op het volgende idee. Iedere week neem ik een oudje onder de loep, ontdoe hem van het laagje stof en plaats hem net als vroeger  iedere donderdag op mijn huidige site.

Uiteraard niet meer als column maar als BLOG. Ga ik toch een klein beetje mee met de tijd.

Met een knipoog van Manon.