Hoe beschermen wij onze kinderen?

Afgelopen vrijdagnacht fietsten we na een gezellige avond met vrienden naar huis. We leken de enige op het fietspad in het aardedonker op wat lichtflitsen na, die zich verontrustend ontlaadden uit donderkoppen boven zee. 

Ik ben nooit een held geweest in het donker en dacht terug aan al die jaren dat onze kinderen in hun jeugd dit laatste stuk naar huis fietsten. Na hun sport of cursus of na het uitgaan. Als ze uitgingen werd ik standaard ongeveer een uur voor ze thuis zouden komen wakker, en bleef wakker tot ze thuis waren. Menig keer zat ik beneden aan de thee als er eentje thuiskwam.  
De mobiele telefoon deed zijn intrede en wat was ik daar blij mee. Braaf stuurden ze steevast een sms zodra ze op de fiets stapten zodat ik wist dat ik ze snel thuis kon verwachten. Mijn zorgelijk wakker liggen beperkte zich tot nog maar 20 minuten. 

Terwijl ik door het donker fietste, datzelfde stuk wat de kinderen vele malen alleen hebben gefietst, vroeg ik me af hoe ik in deze tijd zou denken en handelen? Zou ik ze om ieder wissewasje brengen en halen vanwege de toenemende onveiligheid op straat? Zou ik me veel meer zorgen maken vanwege de vergrote kans op aanslagen welke steeds dichterbij lijken te komen? 

Met mijn lief besprak ik mijn spinsels en vragen. Is de wereld echt zoveel onveiliger geworden? Of komt het omdat wij via t.v en social media alle onveiligheid en ellende van de wereld direct in onze schoot geworpen krijgen? En daardoor zo geïndoctrineerd worden dat we de realiteit aan het kwijtraken zijn? 

De volgende dag scrol ik door fb en wordt mijn aandacht getrokken door een artikel welke een vader aan zijn dochter schreef  (24 mei 2017) vanuit diezelfde zorg. Hierin wat cijfers boven water tovert over het aantal slachtoffers door terrorisme gepleegd van voor 11 september 2001 en na die tijd.

En uit die keiharde cijfers blijkt, dat wij vroeger procentueel gezien meer gevaar liepen dan de jeugd tegenwoordig! 

Beeldvorming, indoctrinatie, hmmm. Hoever dit kan gaan daar word ik me steeds bewuster van. En baart me steeds meer zorgen. Wat laten we ons toch allemaal tussen de oren zetten door de buitenwacht? Op wat voor gebied dan ook en door wie dan ook. Wat wil de politiek ons laten geloven, en waar wil men de aandacht juist vanaf leiden? Hoelang duurt het voordat dit overtuigingen worden die ook wij weer gaan uitdragen aan onze kinderen en aan de buitenwereld?

Interessant, heel interessant. Ik ben heel blij dat ik me hier bewust van ben. Mijn overtuiging is dat bewustzijn een eerste vereiste is om de realiteit onder ogen te zien. En wat de realiteit dan is? Ja.... Wat is realiteit en hoe ziet iemand realiteit?

Hmmm, weer iets om over na te denken;)

 

Met liefs van Manon. 

Lees hier het artikel van de brief welke de vader schreef aan zijn dochter.